karanlık gündüzü göğsünden emdi
ışıktan geceyi doğurdu zaman
gönlümü bir sevda sarınca şimdi
bir büyük günahı çağırdı zaman

kâbusla doldurdu pembe rüyamı
çözemedim asla bu bir riya mı
çektiğim her türlü derdi ve gamı
duymadı, bilmedi, sağırdı zaman

zulümle çarmıha taktı gönlümü
bir vefasız için yaktı gönlümü
bahtımı kararttı yıktı gönlümü
iplik iplik çile, eğirdi zaman

kahvede harcadım barda harcadım
içkide kumarda zar da harcadım
yoku bilinmeyen varda harcadım
ömrün israfını bağırdı zaman

kurudu gözler seller er bitti
hedefsiz olunca yollar er bitti
nafile çırpınış yıllar er bitti
eceli bu cana değirdi zaman

fidanım büyümez çorak bir bağım
kurudu, çatladı, susuz toprağım
hazanda sararıp düşen yaprağım
rüzgarın önünde savurdu zaman

yıllar iz bıraktı solgun yüzlerde
bir damla yaş oldun dargın gözlerde
sabahı bekleyen yorgun gözlerde
yumulmuş kirpikten ağırdı zaman.