Gözyaşı ektiğim bu yol...
Kahrını, derdini bir yana bırakıp
ümidime beklettiğim bu yol....
Ömrümü tükettiğim bu yol....
sevgimi...sevincimi harcadığım...
Hep özlemini çektiğim bu yol...

Kenarlarına bir bir
kaybolmadan geri dönebilmen için
işaret olsun diye,
hasretinle kavrulmuş
kalbimi diktiğim bu yol....
Bilmiyorum kaç kere
duygularımı yama yaptığım
sonra söktüğüm bu yol....
Duâ için, kim bilir belki bedduâ için
istemeye istemeye
diz çöktüğüm bu yol...

Kahredip olan biten her şeye
lânet okuyup sevmeye sevilmeye
hüzün döktüğüm bu yol....
Hayalini perçinleyip
içimin özlemli çizgilerine
boynumu büktüğüm bu yol...
Korkudan, heyecandan ürktüğüm bu yol...
Demişsin ki; saman yolu!?

Biliyorum, sende biliyorsun ki
bu yol zaman yolu...
sabırdan vakitleri;
bu yolda hasret, hicran bu yolda,
bu yolda zahmet dolu.
Bekliyorum ve bekleyeceğim
bozmadan akitleri
tâ kavuşuncaya kadar
gözlerim buğulu buğulu
içimse ümit dolu.

1997

Necip fazıl