Gece saat 3 te telefonumun çalmasıyla irkildim ve yataktan fırladım. Telefonuma baktığımda tanımadığım bir numara oldugunu farkettim. Açıp açmamak arasında tereddüt ettim, ama aklımdan felaket senaryoları geçmeye başladı. İlk aklıma annem ve babam gelmişti, uzun zamandır yoğunluktan onları ihmal etmiştim arayamamıştım. Hayırdır inşallah, diyerek açtım telefonu. Telefonun diğer ucundaki ses titrek sesle “canına kıymaya kalkıştı, hastaneye kaldırdık. Çabuk gel “ dedi. Ben donup kalmiştim. Hızlıca giyindim ve en çabuk nasıl gidebilirim diye düşünmeye çalıştım. Arabam yoktu, taxi çok yazardı, en iyisi ev arkadaşımın arabasını almaya karar verdim. Masaya kısa bir not bıraktım ve çıktım.

Ben Bahar’la arkadaslik sohbet sitesinde tanışmıştım. Hemen hemen her gün sohbet ediyorduk. Sırf onunla daha uzun sohbet edebilmek için, araba için biriktirdiğim parayi bilgisayar vermiştim. Ah Aşk nelere kadırsın! Ben aksi adamdım. Anlamazdım çiçekten böcekten. Benim için ya severdin, ya sevmezdin, ben sevmiştim bu kızı. . Hemde çok sevmiştim. İlk kez birine karşı bu kadar yoğun duygular hissetmiştim. Bütün alışkanlıklarımı sırf Bahar istemiyor diye tek tek terk etmiştim. Ben basit düşünen bir insandım. Artık duygularımı kıza açmam gerekiyordu. Bahar ben senden hoşlanmaya başladım, dedim. Hiç aklımdan çıkmıyorsun dedim. Sen ne hissediyorsun diye sordum. Oda ayni duygular içerisindeymiş, sevindim bu duruma, ve biz sevgili olduk. Hersey güzel ilerliyordu, o mutluydu ben mutluydum ikimiz mutluyduk. Günlerimiz heyecan doluydu. Her gün seviyeli sohbet sitesinde sohbet ediyorduk. Djler vazitasiyla ona sarkılar armağan ediyordum.

Günler aylar geçti, ben daha çok bağlanmaya başladım Bahara. Evlilik hayalleri bile kurmaya başlamıştım. Para biriktiriyordum. Ona çok güzel bir yüzük seçmiştim. Ne güzelde yakışırdı narin parmaklarına. Ben geleceğe dair güzel hayaller kurarken Bahar değişmeye başladı. Artık eskisi gibi sohbet odasına gelmiyordu. İşi çıkıyordu. Ben anlayışlı adamdım, saygıyla karşılamıştım. Güveniyordum Bahar’a. O dünyalar kadar güzel kız beni üzmezdi. Lakin Bahar’ın davranışları değişmedi, aksine dahada benden uzaklaşır gibi oldu.

Bahar’ı karşıma aldım, ne olduğunu sordum. Sevdiğim kız gözlerıme bile bakamıyordu. Ne olmuştu, bilmiyordum. Artık bir açıklama yapması gerekti. Bahar başkasına aşık olduğunu söyledi. Ben duyduklarıma inanamadım ! Bu gerçek olamazdı ? Ne zaman olmuştu ? Nasıl olmuştu ? Sınırlendim! Bağırdım! Bunu bana yapamazdı. Her zaman girdiğimiz arkadaşlık sitesinde başka biriyle tanışmış ve ona aşık olmuş ! Neden buna gerek duymuştu ki ? Ben vardım? Yetmiyormuydum ona ? İnsan kaç kez aşık olabilirdi kı? Beynimden binlerce soru geçti, sadece birtanesini sordum. Artık beni sevmiyormusun dedim. Sevmiyorum dedi ! Sevmiyormuş ! Ne zaman sevmekten vazgeçmişti? Hiç sevmişmiydi ki ? Ben hayal kurarken, o başka hayaller peşindeymiş ! Ben nasıl inanmıştım ona. Aptalmışım dedim. Bulunduğumuz sohbet sitesini terk ettim ! Kendimi alkole avutuyordum. Sigara dumanlarında boğuluyordum, onu unutmak için herseyi denemiştim… unutmuştum da, telefon çalana kadar ! Mazımız film şeridi gibi geçti gözümün önümden, gözlerim doldu. Silkelendim kendime gelmem gerekti.

Hastanenin önüne varmıştım. Hangi manzara ile karşilaşacağımı bilmiyordum. Ama dua ediyordum, Rabbım onu bana bağışlasın diye!

Koşarak yoğum bakim odasına doğru ilerledim. Beni arayan arkadaşı sarıldı bana, iyiki geldin dedi. Durumu çok kötüymüş. Gözlerim doldu, sevdiğim kadını bu durumda görmek, beni çok üzdü. Ben ona bakmaya kıyamazken o nasıl kendine kıyabildi. Gün geçtikçe Bahar iyileşiyordu. İlk gözünü açtığında beni gördü, boncuk gözleri doldu, ağlamaya başladı. Sarıldım ona, kokusunu özlemiştim, derince içime çektim. Hiç bir şey söylemesine müsade etmedim, sadece Seni hala deliler gibi seviyorum dedim.

“Yalnızca cesur olanlar affetmeyi bilir. Bir korkak ise asla affetmez. Doğasında yoktur.”

Kimse mükemmel değil bu hayatta, herkes hata yapabilir. Bunu anlamak çok önemli çünkü sıklıkla ulaşılması zor hedefler koyuyoruz kendimize. Bu da çoğunlukla hayal kırıklığına neden olur. İlk önce hepimizin insan olduğunu, hataların bizim için olduğunu ve kendimizi affetmeyi bilmek gerektiğini hatırlamalıyız. Eğer yanlış olduğunu düşündüğümüz bir şey yaparsak, onun üzerine düşünüp kuruntu yapmak yerine bir çözüm bulmaya odaklanmalıyız.

Bizi çıkmaza sokacak düşüncelerden kurtulmalıyız ve sorunu çözmemizi sağlayacak aktif bir yöntem bulmayı denemeliyiz.

Affetmek, herkesin hata yapabileceğini anlamaktır.

Seviyle ve Aşkla kalın,