Zaman yendi
 

Yenik düştük zamana,
Yapayalnız kursağında zamanın,
Doğmamaya nazlı ay parçasının;
Pencerelerinde asılı kaldı hülyalar.


Yenik düştük bu yaşlı ummana!
Yapayalnız;
Gölgelerini esirgedi dağlar, ağaçlar,
Sağır olduk ilkbahar kuşlarına...


Şimdi esen bir sonbahar matemine kaldı feryadımız,
İlkbaharda filizlenecek kasımpatılara,
Yenik düştük yağmur bulutlarına,
Çöl indi sinemize,
Cenneti şavkılayan sinimize,


Yenik düştük zamana,
Apayrı kentlerde
Yapayalnız lahzalarda;
Kursağında göçmen kuşların,
Ağlayan bir kemanın gıcırtısında;
Yapayalnız itildik kutuplara.


Zaman yendi bizi
Mahfuz mabedinden kucaklayarak.
Ahmet Kızılkaya