Toprak, yirmili yaşların henüz başındaydı. Ne ilk aşkını yaşayabilmişti ne kavuşmayı ne de ayrılığı… Aşka inanıyordu, belki de inanmak istiyordu. Arkadaşları, dostları hemen hemen her gün aşklarından bahsederken Toprak hiç oralı olmazdı.

Ocak ayının son haftası soğuk ve karlı bir günde Toprak yine ikinci evim diye hitap ettiği kütüphanenin yolunu tutmuştu. Dondurucu rüzgârın ve karın etkisiyle nerdeyse kardan kadına dönüşmüş halde kütüphaneye girmeyi başarabilmişti.

Bugün ders çalışmak yerine raftan herhangi bir kitabı seçip okumam keyif verecek diye düşünerek el yordamıyla bir roman seçmiş ve romanın rüzgârıyla hayal alemine uçmaya başlamıştı. Roman; aşkı, sevgiyi öyle güzel anlatıyordu ki Toprak kâh gülerek kâh ağlayarak okumayı sürdürüyordu.

Roman daha önce bir öğrenci tarafından okunmuş ve kütüphaneye bağışlanmıştı. Daha önce okunan romanda, Toprağın en çok etkilendiği satırların altları çizilmişti. Hem satırların kırmızı kalemle altlarının çizilmesinden hem de kitabın arkasındaki not Toprağı çok etkilemişti.

Roman dördüncü sınıftaki edebiyat öğrencisi Rüzgâr tarafından kütüphaneye bağışlanmıştı. Rüzgârı hiç tanımıyordu ama içinde ilk defa tarif edilmez bir heyecanla hemen tanıma arzusu başlamıştı.

Aşka inanmak isteyen ve aşkı arayan bir kadın olmanın verdiği cesaretle, daha önce yapmadığı bir şeyi yaptı ve okulun sosyal medya hesabından Rüzgârı aramaya başladı. Elinde sadece Rüzgârın ismi, soy ismi, okuduğu bölüm ve sınıfı vardı.

Eğer sosyal medya kullanıyorsa oradan bulabilmesi ve eklemesi için hiçbir engel yoktu. Hemen kitabın kütüphaneye bağış yapıldığı tarihe baktı ve evet, kitap bu yıl eylül ayında bağışlanmıştı.

Her şey rüzgâr hızıyla gelişmiş ve Toprak okulun sosyal medya hesabından Rüzgârı kolayca bulmuştu. Ancak bir türlü arkadaşı ekle kutusuna tıklayamıyordu.

En iyisinin, kitabın arkasındaki notun resmini çekmek olduğunu düşündü ve Rüzgârın romanı okuyanlara; “Hâlâ aşka inanıyor musun?” şeklinde yazdığı nota karşılık Toprak; “İnanmak istiyorum!” yazıp fotoğrafla birlikte gönderdi.

Rüzgâr sosyal medya hesabına gelen mesaj isteği gördüğünde kütüphanede sunumuna hazırlanıyordu. Kütüphanede olmama rağmen telefonu sessize almayı yine unuttum, diyerek heyecanla mesajı tıkladı. Ekranda gördüğü ünlem işaretiyle süslenmiş bir mesajdı. Toprak adında bir kız…

Bağış yaptığını ve okuduğunu dahi unuttuğu romanının resmini atmıştı. Şimdi ne yazsam, diye düşünüyordu. Heyecanlanmıştı ve ilk mesaja rağmen istemsizce gülmeye başlamıştı. Toprak ne güzel isim ne güzel kadınmış diye düşündü ve mesaj isteğini kabul edip arkadaşlık isteği gönderdi ve mesaja cevap verdi.

Saatlerce mesajlaşmaya başlamışlardı, hava iyiden iyiye kararmıştı. Rüzgâr, mesajlarında; kütüphanede olduğunu yazmış ve Toprak da hâlâ kütüphanede olduğunu dile getirmişti. Kütüphane çıkışında buluşmayı kararlaştırmışlardı.

Rüzgâr çıkış kapısında elinde eski okuduğu romanla kendisine doğru gelen Toprak’ı görünce sanki yıllardır tanıyormuşçasına bir hisse kapıldı.

İlk çekincelerinin ardından; uzun uzun konuşmalar, kahkahalar eşliğinde kaldıkları yurda doğru gibi görünen; aslında birlikteliklerinin, aşklarının ilk adımlarını atmaya başlamışlardı.

Rüzgâr, toprağın üzerindeki kirli tozları savurmaya başlamıştı bile…