Eylülde bir dem
 

bunca koşuşturmaca arasında
/bir parça şefkat bekledin.
Koca koca boşluklar doğdu ardından;
/günlerin doğuşunu izledin pencerelerinde
ve gelmesini bekledin...

Sen bekledikçe mevsimler değişti,
/karlar yağdı ardınca,
sonra yağmur
ve çiçekler açtı kırlarda
Bahçende yetişen gülleri görmedin.

Oysa ki bir parça şefkat ararken sıcak bir fincanda,
ardı sıra yaktığın o sigaralar ile tükendin,
sen bekledin onlar tükendi,
anılar sindi yavaş yavaş gözyaşlarına

Bir sabah vakti büyüdün aniden,
/sen büyüdün; boşluk büyüdü usulca
sadece güneş de değildi pencerelerine doğan,
/bir inat doğdu
sen inat ve boşlukla
artık sen değildin...

Sırtına koca koca yükler almaya başladın;
siyahla!
Melodiler giriyordu anılarla aranıza,
/siyah sana dargın sen ona hapsolurcasına;
Bir gece vakti bir pencere kenarında soldun...

gözyaşların kurudu,
kararsız bir eylül akşamında...

AHMET KIZILKAYA