IRCRehberi.Net- Türkiyenin En iyi IRC ve Genel Forum Sitesi

Alıntı:

Yazgı Nickli Üyeden Alıntı (Mesaj 343025)

Annenin yokluğu öyle bir şey ki hep kırık kolun kanadın. Ne yapsan eksiksin, ne kadar tebessüm etsen o kadar buruk içindeki sevinç. Annesini tabutuyla evden çıkarmış biri için de artık hiçbir acı, acı olmuyor. Ne yaptınız mazafaka yine dağıldım.

Hayat hep akışına gidiyor.Bazen hayatın akışını değiştirmek; elimizde olan nimetlere şükretmek, kaybettiklerimiz için sabretmek, hatırlayıp vefa göstermek, en samimi duygularla anmak gerek.

Bunu bazen bir şiirle, bazen hayalimiz de canlanan güzel bir anıyla, bazen dinlediğimiz bir şarkıyla yaparız.O yüzden kendimizi dağıtmayalım, içerisinde bulunduğumuz mübarek üç aylarda hayır hasenatlarla, sadakalarla, dualarla analım.

HADİS-İ ŞERİF

Ebû Hüreyre (ra) anlatıyor:

Bir adam Resûlullah'a (s.a.v) gelerek "Yâ Resûlallah, insanlar içinde iyi davranmama en fazla layık olan kimdir" diye sordu. Resûlullah "Annendir" buyurdu. Adam "Sonra kim" dedi. Resûlullah "Annen" dedi. Adam "Sonra kim" dedi. Resûlullah yine "Annen" dedi. Adam "Sonra kim" diye sordu. Resûlullah "Baban" buyurdu.