Bir daha görüşmemek ümidiyle
 

Bazı dersler okulda verilmez.Bazı dersleri satın da alamazsınız.
Benim de aldığım dersler oldu.Ömrümün en güzel
zamanlarından verdiğim ,aylarımı,yıllarımı harcadığım
zamanlar.
Bu derslerde emeği geçen,hiçkimseyi affetmiyorum.
Ama hepsine gönülden teşekkürler..

Öğrendim ki;
Her gülümseyen insan sevgi beslemiyormuş.
En çok kime güvenirsen,en derin yarayı o açıyormuş.
ve güvenden açılan yaralar bir daha asla kapanmıyormuş.

Öğrendim ki;
Kimseye ama hiçkimseye bütün zayıf yanlarını anlatmayacakmışsın.
Çünkü daha ilk tartışmada oraya çalışırlar hep.
Ve edilen bazı sözler karın boşluğuna gelen bir yumruktan daha çabuk
Kesebiliyormuş insanın nefesini.

Öğrendim ki;
Kimse sandığımız kadar mükemmel değilmiş aslında
Onları kusursuz yapan bizim onlara duyduğumuz sevgiymiş.
Yani biz olmasak onlar kocaman bir hiçmiş.
O zaman ne diye gözümüzde büyütüyoruz haketmeyenleri?
Ne diye kendi içimizde boğulup duruyoruz?
İnsana en çok zararı sadece kendisi verebilirmiş meğer..

Öğrendim ki;
Herkes birgün gidebilirmiş.Her zaman gitmek isteyene
vaktinde yol vermek gerekirmiş.
Çünkü ertelemek daha çok acı,
daha çok uykusuz gece,
Ve çok daha fazla üzülmek demekmiş..

Bunları isteyerek değil,öğrenmeye mecbur bırakan
herkese teşekkürler.
Bir daha görüşmemek ümidiyle..

Alıntı