Ayrılık...
 

"Geçmişi düşünürüz, gençliğimizi, değişiklikleri, bu gece özlediğimiz, aramızda olmayan yüzleri. Hayatta yürüdüğümüz yol, böyle birçok acılı anıyla döşelidir; eğer hep bu düşüncelere dalıp gidecek olsaydık yaşananlar arasında işimizi cesaretle yapacak yürekliliği bulamazdık: hepimizin yaşayan ödevleri ve yaşayan sevgileri var ve bunlar, haklı olarak, bizim zorlu çabalarımızı ifade ediyor.''

Bazen de şunları düşünmeden edemiyor insan; ben değilsem kim olacak? Neden bitmiyor ve nasıl bir döngü bu? Manzara oluşundan habersiz onu hangi gözler süzecek? Sıradan bir sesmiş gibi kim ağzından dökülen kelimeleri işitecek? Yıllar süren bu gücenik macera nerede son bulacak?
Naçizane.
Emeğinize sağlık.

Tesekkür ederim..