Söyleyemediklerim...
 

Hayallerime koşuyorum karanlığın puslu gölgesinde
Işığımı arıyorum hayata yeniden sarılmak için dört elle
Haykıramıyorum içimdekileri ağzım olsada dilim varmıyor istesemde
Kollarına atlamak istiyorum koşup sana geldiğim yolların bitişinde
Özlediklerim var gözlerimin içinde, söyleyemediklerim var yüreğimin derinliğinde
Gecem sessiz
Gündüzüm sensiz
Cehennem ateşinde, ızdırap içinde kavruluyorum ufacık bedenimde
Devrilmemek için çöktüm dizlerimin üstüne
Yorgunluğum sende değil, düşüncelerimde...
Şimdi deselerde güçlüsün diye
Bilmezlerki ne kadar yorgun bu beden hayatta kaldığı müddetçe...
Son sözümü söylerken duvara karşı dilim döndüğünce
Sen duyamayacaksın bunları çok istesende.
Çünkü, yoksun artık ne gözümde nede gönlümde...