Sustu penceremde cıvıldayan kuşlar,
Onlardamı bekler senden bir haber.
Uykusundan uyanmış bir karanlık çökerse kalbime,
Duymam penceremdeki özgürlük bekçilerini,
Uçamazlar bir daha mutluluk ülkesine,
Göç eden umutlarım olur,
Çırparlar kanatlarını senden en uzaklara.
Erirse birkaç kar tanesi avucunda,
Belki anlarsın neler yaşadığımı.
Tutamadım kalbinde kendimi,
Her geçen gün biraz daha eridim senden,
Yavaş yavaş yok oldum hayattan...
Sessiz kalırsa adımların,
Belki anlarsın neler yaşadığımı,
Duymadığın bütün seslerin bütünü oldum,
Duyuramadım serzenişimi duygularına.
Heran karanlığımla savaştaydım,
Yavaş yavaş sessizliğe gömüldüm,
Karanlığım sessizlik, sessizlik sensizlik oldu...