Yine sen düştün aklıma
Yalnızlığımı yırtarsacına,
Benliğimi eritircesine.
Ya sen ne güzel şeysin!
Hayatımı anlamladıran,
Tek varlıksın yüreğimde.
Ben yokluğundan geldim.
Anlamam ki ben seni, hiç kimseyi.
Gerçek aşkı ilk sende tattım ben.
İlk bana gülüşünde,
Sonra kaşında gözünde…
Ellerimi açsaydım eskiden,
Sarardı tüm boşlukları.
Gözlerimle baksam boş dünyaya
Kucaklaşırdı zifiri sevgisiz
Ve aşksız karanlıklarla.
Ama sen geldin.
Ya sen ne güzeldin.
Hayatım değişti, manalıydın.
Seninle tutundum bu fani,
Bu manasız ve pis hayata.
Seninle bağlandım ben aşka.
Pamuk ipliklerini attım,
Yerine kendir bağladım.
Biliyorum söyleme lütfen!
Sonu dipsiz kuyu bu aşkın.
Bir taş attım…Ses yok!
Seslendim….Ama yine ses yok…
Olsun ben seni böyle sevdim
Sessiz sedasız ve gürültüsüz.
Kadece kalp atışıydı duyduğum
Temiz, saf, ama sessiz..
Dur kendine kızma lütfen!
Yeter üzülme harap ettin kendini!
Ben senin üzülmeni hiç istemedim ki..
Ben istedim böyle olmasını..
Ve yazdım senin…
Kaşına gözüne gülüşüne,
İçimden ağlayarak ,
Sessizce….