Kent uyuyordu. geceydi!
Tanımadı beni çocuksu düşlerim
Ellerim ağlıyordu; gözlerim kanıyordu
İstemezdim ben de hayata böyle aldanmayı
Biliyorum
Artık ellerimde uçurtmam olmayacak

Gözlerim mezarlıktaki kirişlerden farklı bakmayacak
Çocukluk işte. geçmişte masum kalan.
Kent uyuyordu. geceydi
Düşlerime gidiyordum ama çocuk değildim ki.
Kırılmıştım
Üşüyordum
Kırağı vurmuştu düşlerime

KayıptıM

Nerdeyseniz.
kimleyseniz ya da hangi kaldırım taşının arasındaysanız
Biliyorum! siz de çok korktunuz büyümekten
Ne olur saklandığınız yerden çıkıp
Artık gülümseyin çocuksu düşlerim