Ne fırtınalar atlattı bu yurek..Ne yangınlar söndürdü içinde...
Kül oldu umutları ,hayallerii..
Hep acının ıçinde buldu kendını sebepsiz...
''Yoruldum,bıttım,tukendım'' derken..SEN cıktın karsıma!
Kanayan yarama merhem oldu o gözlerın..
Kendımı hapsettıım o karanlık dunyamdan cıkarıp,masmavı hayellerle bulusturdun benı...
O kadar masum,okadar içtendiki yuregın..Benı kendıne hapsettı..
Hayellerımın yerınıı; acı,huzun,gozyası alalıı ılk kez hayat bana güldü..Senı cıkardı karsıma hıc beklemedıgım bı anda...
İyikide cıkardı!
İyıkı bendesın..
Iyıkı sende yuregım..
O kadar cok ıyıkı varkı sana daıir sayabılecegım..Sözcukler kıfayedsız kalıyor bı yerde ıcımdekılerı anlatmaya..
Suan okadar cok mutluyum kıı..Ve bır o kadarda korkuorum..
Bu ruyadan uyanmaktan korkuorum..Senı kaybetmekten, tekrar acı cekmekten korkuyorum..
Bi an gelıp kayıp gıdecekmıssın gıbı gelıyo ellerımden..
Aglıyorum..acı cekıyorum ıcten ıce..Ask bu olsa gerek..Acıyla iç içe..
Sende bılıyosun aslında...
''Aşk'' yakar.. Sen O'na uyma emi guzel gözlum...
Benı ''senden''
Senı ''benden''
Askı ''yuregımızden''
Alma!
Bırak açmaya devam etsın kalbımızde askın cıceklerı,
Koparma!
Askı sen varsın dıye sevdım..Benı aska küstürme..
Ne olursa olsunn gıtme..
Bitme!