Dostun Ölümü
 

Gözümün önünden geçiyor bazen
Tabutta sallanan ağır cenazen
Tahtanın yanından sarkmış kefenin
Çiğnediği boynun korkunç trenin
Dökülmüştü kanın ısınmış raya
Başlamıştı annen çığlık atmaya
Bölündün altında ağır vagonun
Böyle olmasaydı ah keşke sonun
Örttüler üstüne birkaç gazete
Koydular başını siyah poşete
Baban tövbe bozmuş gibi ezikti
Bir doktor başını gövdene dikti
Birleşti iğneyle kopmuş topuğun
İçimde hasretin pıhtıdan yoğun
On yedi yaşında öldün...feciydi
Sana karşı ecel aceleciydi
Şimdiyse vatanın çökük bir mezar
Yalnız taşın kaldı bana yadigar

Alinti Zeynel Kuday