İnsanın ne yapabileceğini bilemediği o çaresiz zamanlar… Yada çok şey yapmak isteyip de yapamadığı... Bazen alıp gitmek gelir uzaklara.Yanıma sadece kendimi alarak, bırakıp cam kırıklarını hayatımın… Gitmek uzaklara… Beni tanımayan ve benimde tanımadığım.

Aslında kaçtıklarımdan pek de farkı olmayacak insanlar… Farklı bir iklim, farklı bir coğrafyada buram buram solurken havayı. Kafamı kaldırıp da baktığımda yüzümdeki ‘ben neredeyim’ şaşkınlığı yada mutluluğu.

Ya bir boşluk, ya da özgürlük?

Ve bir gel git daha yüreğimin okyanusunda..

Hayatımın sıradan geçtiğini düşündüğüm an… Artık neyi yapıp neyi yapmayacağımı bildiğim an… İşte bu seferde yaptıkların uzaklaştırmak istiyor seni.

İşte en güzel karar.

Yeni bir sayfa. Hiç karalanmamış.

Alıntı