Kahve ve aşk
 

Aşkı yaşayan bilir işte..
İlk gözgöze geldiğinizde bilirsiniz onu çok ama çok seveceğinizi..

Gitmek lafını lugatınızdan kaldırırken kalmak üzeredir tüm hikayeleriniz..
Aşk sizi o kadar apar topar yakalamışken aldıkça vermeyi düşünemezsiniz..

Azar azar değilde birden sevdinizse hele sorgulamasınız bile onda ne kadarım diye..
Aşk körüsünüzdür çünkü..

O olursunuz..Onun mutluluğu sizin mutluluğunuzdur.
O kimbilir hangi yarayla gelmiştir size..
O yarayı sizle unuturken gitmez gidemez sanırsınız..Bilmeden en derin yara olacağını..
O geldi çünkü sevilmediği hikayelerden,sevilmeyi öğrenmeye..

Ve sevilmeyi öğrendiğinde gidecektir
Sizden sevilmenin egosuyla..
Gitmeyi bile beceremez O
Adam gibi bile gidemez O

Bir ihanet türküsü çalarken size,gitmekte yine size kalır..
Sevmenin size kaldığı gibi..

Nefret ettirirki aşktan sizi gitseniz de onda kalasınız...Kalasınızki sevilen olmanın egosuyla intikam alsın tüm sevilmediği hikayelerinden ...

O yüzden derimki sevmeyin kimseleri kendinizi sevdiğinizden fazla..Sonra çayı değil kahveyi sever olursunuz..

Çünkü kahve yalnızlıkla demlenir...!

Alıntı

Böyle bir olasılığı hiç düşünmemiştim.
Bu kadar bencil olunabilinir mi gerçekten? Veya bu kadar ciddiye alınır mı aşkımız?