Yağan yağmur damlaları ile başlıyor cümleler, her bir damla nokta oluyor, cümlelerle. Yağan kar'ı hiç sorma, bembeyaz bir sayfa misali kaplamış harflerin üstünü, ünlemleri, virgülleri, almış altına bembeyaz görünmez bir şekilde kaplamış. Yağmur ile kar öyle iyi anlaşıyorlar ki cümleleri bazen kelime haline getiriyor bazen de okunamaz derecede kaplıyor, ama farkediyorum da içinde 'gitmek' sözcüğü bulunan her cümle de kar'ın beyazı ile kaplanıp yağmurun damlaları siliyor, yazıldığı yerden..

Zaman geçtikçe ilk bahar geldikçe yağmur ve kar artık aralarını açıyor yağmur geldikçe kar kaçıyor. Sanırım artık anlıyorum kar ile yağmur dört mevsimin sadece birinde birbirleri ile karşılaşıyor ve anlıyorum ki bu silinen gitmek kalan üç mevsim oluyor onlar için.

Yağmur ile kar işte bazen beraber sımsıkı yağıyor harflere bazen de bir mevsimi bekliyor kavuşmak için...