Yanındakiyle yaşlanır aklındakiyle ölürsün.
 

ya yanındakinin aklında başka biri varsa…
ya da aklındakinin aklı kendi yanındakindeyse… vs. diye diye uzar mesele. gerek var mı? yok!..
hem bu kederler niye icat edilir bilmem. yaşadığın “an” kim varsa her şeyiyle, onun hakkını ver. geçmişle cebelleşmek hiç akıllıca değil.