Sessiz Bir Akşam

Bu akşam, rüzgar yine alçaktan esiyor,
Gökyüzü, her zamanki gibi suskun.
Bir sokak lambasının altında durdum,
Gölgem uzuyor; yalnızlığım kadar.

Adımlarımı sayıyorum,
Ama nereye varacağını bilmiyorum.
Sanki her köşe başında bir hatıra var,
Unutamadığım, ama unutmuş gibi yaptığım.

Bir pencere kenarında titreyen bir ışık,
Belki bir başkası da aynı geceye bakıyor.
Belki o da içinden geçenleri
Kimseye anlatamıyor.

İnsan, bazen neyi özlediğini bile bilmez ya,
Ben de öyleyim işte.
Bir sıcaklık arıyorum,
Ama hangi anıya dokunsam soğuk.

Hafif bir yağmur başladı şimdi,
Yüzüme düşen damlalar,
Bir tür teselli sanki.
"Geçecek," diyor,
Ama ne geçecek, bilmiyorum.

Sanki tüm acılar bir gün bitecekmiş gibi,
Belki de inanmak, bitmek bilmeyen bir yolculuk.
Ve zaten başka bir yol var mı ki?