13 yaşındaydı, çocuk ona dedi ki:
“Benimle evlen.”
Dans pistinde ince yapılı bir çocuk, gözleri ışıltılarla parlayan bir ifadeyle ona yaklaştı ve şöyle dedi:
— “Tüm şiirlerimin sana yazıldığını şimdi anladım. Benimle evlen!”
Genç kız ona sakin bir şekilde baktı ve şöyle cevapladı:
— “Tamam. Ama önce okulu bitirmeme izin ver.”
O çocuk Gabriel García Márquez’di.
O kız Mercedes.
Evlilikleri… 13 yıl sonra gerçekleşti.
Márquez, hayatının son yıllarında şöyle diyordu:
“Hiç nişanlanmadık. Sadece sabırla kaderin bizim için ne getireceğini bekledik.”
Márquez kendini Yüz Yıllık Yalnızlık’ı yazmaya kapattığında, Mercedes dünyayı tek başına sırtladı:
— Ona inandı,
— Aileyi doyurdu,
— Ve kocasının bir deha olduğundan asla şüphe etmedi.
Manuskript tamamlandığında, dosyayı yayınevine gönderecek paraları bile yoktu.
Mercedes, son eşyalarını sattı: bir saç kurutma makinesi ve bir mikser.
Birkaç ay sonra, tüm dünya Gabriel García Márquez’in adını öğrenmişti.
Bu kitap ona şöhret, evrensel takdir… ve Nobel Ödülü’nü kazandırdı.
Her büyük adamın arkasında, ona inanan bir kadın vardır…
Daha dünya henüz inanmamışken bile.