24 Ocak 2021, 21:50 | #1 |
çok yorgunum anne ..
Çok yorgunum anne...
Keşke büyümeseydim, Her canım yandığında sana koşup hüngür hüngür ağlayabilseydim... Meğer büyümek böyle bisey imiş; Dertten için yanarken dışının buz kesmesi, Haykırmak isterken delicesine, Içine çığlıkların dolması, dışının sükuttan hissizleşmesiymiş... Çok suskunum biliyor musun anne? Oysa ne çok konuşurdum, Ne çok gülerdim... Yoruldum, bu öyle dinlenince geçecek bisey de değil üstelik... Kendimden, anlatamamaktan, yaşamaktan yoruldum... Herkese yetişip kendime geç kalmaktan, Verdiğim her değerin altında kalmaktan, Samimiyetsizlerden, vefasızlardan, iki yüzlülerden, Menfaati bitince muhabbeti de bitenlerden, Halden anlamayan, hatır gönül bilmeyenlerden, Kıranlardan, dökenlerden, zoru görünce gidenlerden, Beni yaşamaktan bıktıran, herşeyden, herkesten yoruldum anne... İçimde insanlara dair umudu öldürdüler! Iyi niyetimden vuruldum anne... Yaşamak anlamsız bir sürgün artık, Ölümü bekliyorum bilmiyorsun anne! Kimse bilmiyor! Ama ben ölüyorum anne... Alıntı Konu Reyhan tarafından (14 Mayıs 2021 Saat 19:46 ) değiştirilmiştir.. |
|
|
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|