Ben dikenli telleri kendi ellerimle eğdim .Taştan mutsuz suratları ellerimle parçaladım.
Bu ellerle ise gönlümden ve aklımdan geçenleri yazıyorum.İnsan dolup taştığı zaman dökülür arkadaşlar.Zayıf noktası olmayan kişi yoktur.İsteyen istediğini desin fakat bu böyledir.Kimisi Ailevi yönden kimisi aşk hayatından kimisi hayattan herkes bir şeyden yara almak ister.Hepimizin de maskesi var.Doğru kişiyi bulunca o maskeyi düşürdük hepimiz.Belki de hala düşürmedik kendimizi kandırıyoruzdur belki.

Hepimiz noktalarımızı kaybetmişizdir belki de ,o yüzden her olaya virgül koyuyoruz da ardı arkası kesilmiyor.
Kimsenin hayatı dört dörtlük değil arkadaşlar.Şuanda en baba insanın hayatında bile yerine oturmayan taşlar var.Kimseye muhtaç da değiliz aslında,aradığınız kan damarınızdadır.O ihtiyaç duyduğunuz insan var ya hani yanınızda olmasını istediğiniz.O sizler gibi düşünmüyor,eğer siz hala bir şeyleri okuyup kendinizi orada buluyorsanız,kendinizi kandırıyorsunuz.
Sizce de yeni sayfa açmanın zamanı gelmedi mi ?
''Ben Kendi Hayatımın Tanrısıyım''-Stabil.