Varlığını en çok seven ben ; varlığına en çok mutlu olan ben..... her ne hikmetse devamlı yokluğunla imtihan oldumm..aslında bunları yazmam sende bir şey ifade etmeyecek biliyorum ya da ben abarttım belki içimde ama ...cidden hem bana gelip hemde gittin ...defalarca kendimle bu konuda çelişkide kaldımm...ifadesizlik ve öyle zorki...ve her defasında bunu sana anlattığımda / anlatma çabasına girdiğimde soğuk ve samimyetsiz tavırların içimde fırtınaları kopardı.. peki sen ne kadar farkında idin ? bu işin neresindeydin? biliyormusun aslında umrunda bile değil... değildide... yeteri kadar yorul/duk...gerek varmı ? tabikide yok....olduğu kadar.olduğu yerde ve kaldığı yerde kalsın ve bitsin artık....dikkat et kendine hoş/kal.