Sanal kuleler dikiliyor hayata.
O kulelerde ruhları lime lime insanlık.
İnternet ağlarına zihnini dayayanlara,
İsraf edilmiş ömürler yaşatıyor artık

Aklın simyasını bozan senkronize heyecanlarla,
Sevinç, hüzün, keder ve yas karışık.
Mekanik seslerle sarmalanan hayaller,
Dostlarla birlikte olmanın yerini almış yazık!

Gün ışığına düşman karabasan ruhlar palazlanıyor,
Eşrefi mahlûkat olan insanı,
Düşünmeyen hayvan sınıfına dâhil edercesine.
Uyuşturucunun kapkara pıhtıları aklın damarlarına akıyor,
Işığını büsbütün karartmanın derdinde…

Bir yalana sarılırcasına sigaraya sarılıyor,
Zamanın kül tablasına bastırılmış izmarit hayatlar.
Kumar masaları çiğnenmiş umutları kusuyor,
Gün ışığını sömürmekte neşeli karabasanlar…

Ümitlerimizi kemirse de bağımlılıkların tınısı,
Sokak oyunlarında çocukluğumuzu yaşamalı.
Düşünerek yeni ilhamlar edinip,
Çıkmaz sokaklarda kendini aramamalı..


Lisede bağımlılık konulu şiir yarışmasına katılmıştım belgelerimi karıştırırken bulup tebessüm ettirdi .Sizlerle de paylaşmak istedim..