![]() |
| | #1 |
| [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] Ne zaman haykırsam haklılığımı İsyana düşse yüreğim Soğuk taş duvarlar kuşatır yaşamı Nefesim donuyor dudaklarımda Çarmıha geriliyor günahsız gecelerim. Gün doğmuyor karanlığına hücrenin Dayanılmazlığını yaşıyorum hayatın Unuttuk sevmeyi Doğayı insanı kuşu kelebeği Kemirgen duyguların Çaprazın fişekliğinde bedenim Bir başına ve yalnız Çaldım acılarımı taş duvarlara acılarımı Duvarlar duymaz, duvarlar görmez Demir parmaklıklara takılmış umut. Ve bir başıma duvarlaştım kas katı Soğuk ayaz gecelerde. Toprağın sıcaklığını düşündüm Yavuklunun sevdalısını sardığı gibi Sarar ısıtır beni diye. Çiğ yağmış gibi dudaklarımın ıslaklığında samyeli olur rüzgarın soluğu. okşar iken bedenimi. Toprağın sıcaklığını düşler iken sevdim ölümü. Çılgınca bir yaşam sevdasıyla Çırpınırken yüreğim Bir tek ölümü sevdim temmuz sıcağında Oysa O kadar sevdalıyım, ki, yaşama Ölümler beni hep sarsarda Bu kadar şaşırtmazdı. Simdi ölümün çirkin yüzünün yenilişini örüyorum. Cellatların acizliğini. Görüyorum sevdamızın direnci Öldürüyor ölümü. Yıkılıyor taş duvarlar ışık sızıyor içeriye. Birden ansızın Yenik düşüyor karanlıklar aydınlığa Yenik düşüyor ölüm oruçlara Ezilen ve sömürülen insanlar adına… 👍 8
________________ İnsan... Olduğunu "UNUTMA" [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] | |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |