Her insan hayatını devam ettirebilmek, günlük yaşamını kolaylaştırmak ve yaşam kalitesini yükseltmek amacıyla hayat boyu devam eden bir eğitime tabiidir. Her insanın bu eğitime ihtiyacı olduğu gibi bireysel farklılıklar sebebiyle bazı insanlar kazanılan bazı becerileri ya da bilgileri öğrenmede diğer insanlardan geri kalabilir. Bu noktada özel eğitim fazlasıyla gerek duyulan bir kavram olarak karşımıza çıkar.

Özel eğitim; fiziksel, zihinsel, iletişimsel, sosyal ve duygusal gelişimlerindeki özellikler nedeniyle normal gelişimden farklılık gösteren ve normal eğitim-öğretimden yararlanamayan, kısmen yararlanan veya yararlandığı hâlde destek programları ile eğitimlerini devam ettirebilen bireyler için; özel olarak yetiştirilmiş personel tarafından ekip anlayışıyla sunulan özel yöntem ve araçlarla gerekirse özel mekanlarda her özel gereksinimli grup için farklı olarak geliştirilmiş özel programlarla verilen eğitimdir (Baykoç Dönmez, N. 2010).


Yıllar içinde yapılan pek çok tanımı olmasına rağmen, özel eğitime gereksinimli birey kavramı ve kimlerin özel eğitimden yararlanması gerektiği sorusu bir netliğe kavuşamamıştır. Özel eğitime gereksinimli birey, bireysel farklılıkları dolayısıyla akranlarından gelişimsel olarak belirgin farklılıklar göstererek özel eğitim hizmetine ihtiyaç duyan ve bu hizmetin sağlanılması gereken kişilerdir.

Özel eğitim, Türk millî eğitiminin genel amaç ve temel ilkeleri doğrultusunda, özel eğitime ihtiyacı olan bireylerin;

• Toplum içindeki rollerini gerçekleştiren, başkaları ile iyi ilişkiler kuran, iş birliği içinde çalışabilen, çevresine uyum sağlayabilen, üretici ve mutlu bir vatandaş olarak yetişmelerini,

• Toplum içinde bağımsız yaşamaları ve kendi kendilerine yeterli bir duruma gelmelerine yönelik temel yaşam becerilerini geliştirmelerini,

• Uygun eğitim programları ile özel yöntem, personel ve araç-gereç kullanarak eğitim ihtiyaçları, yeterlilikleri, ilgi ve yetenekleri doğrultusunda üst öğrenime, iş ve meslek alanlarına ve hayata hazırlanmalarını amaçlar.