08 Eylül 2020, 23:50
|
#1
|
|
|
Serin Mavi
Serin Mavi
11 Temmuz 1955 Pazartesi. Gece dokuzu beş geçe Beykoz’da kıyı parkında yazılıyor. İki şişe bira, bir kadehçik votka içildikten sonra. (Yarım uykulardan uyanınca yırtılıp atılmazsa karıma gönderilecektir)
“Anlatmak için çırpındığım gecelerde, siz yoktunuz” diyor Özdemir Asaf, aklımda yanlış kalmamışsa. Ve seneler geçti ve yaz ayları geçti ve gençlik geçti. Ve kızgın sabahlarda, kızgın öğlenlerde, ikindilerde, gece bazan saat 9’lara kadar ter içinde tercümelerde geçti, bir şeyler umarak, birikecekti paralar… Ve seneler sonra rahata kavuşulacaktı. Ellerde kalan? Hiç! Ve aptallıktır harcamamız kendimizi delicesine. Çünkü hiçbir şey birikmeyecektir elimizde. Beş sene oldu evleneli, bellki altı, belki yedi (sayıları boşver zamansız) kalan ne? Evler alınmayacaktır, çünkü ikimiz çıplak doğmuşuz dünyalara. Ve bir kızcağımız vardır, hepsi onun olsun toplanmışsa, ninelerinden, dedelerinden, kalmışsa beş, on para. Sen beni yanlış anladın, ben yanlış anlaşılmaya mahkumum bu dünyada. (Şayet cehennemliksem beni zebaniler de anlamayacaktır) Ve sıhhat, herşeyin başı anladım, gerisini boşver. Ama kurtulmakta kabil değil dünya hırslarından. (Benim hırsım ne mi? İhtiyarlıkta sürünmemek, ismimin ayaklar altında rezil, çiğnenmemesi!) Bul Erbaa’da bir dükkan, bakkallık edelim, boşver bıktım bu şehirden. Gidelim Giresun’daki uçurumlara. Kağıt da bitti, ne yazık, bu benim cebimdeki iki yanı boş tek kağıdımdı. Behçet Necatigil (Eşi Huriye Necatigil, yaz tatilinde Erbaa’ya gittiğinde yazdığı mektup)”
________________
|
|
|
|
Normal
