Atatürk bir okula gitmişti.her zaman olduğu gibi bütün çocuklar etrafını sardı. hepsi sevinç içinde onu alkışlıyordu. Yalnız küçük bir çocuk;bir kenara çekilmiş,ilgisiz gibi duruyordu bu durum Atatürk’ün gözünden kaçmadı. Onu yanına çağırdı:

– ”Çocuğum,neden durgunsun? Bir derdin mi var? Hasta mısın?” dedi.

Çocuk:
– ”Bir şeyim yok efendim” dedi.Arkasını döndü, gözlerinden akan yaşları gizlice sildi.

Atatürk:
– ”Niçin ağlıyorsun yavrum? Sen ağlayınca ben çok üzülüyorum” dedi.

Küçük çocuk o vakit yaşlı gözlerini Atatürk’e çevirdi:
– ”Atam,seni böyle yakından görmek isterdik. Geldin,gördük,sevindik. Ama artık sıramızı savdık.Bir daha seni ne zaman göreceğiz? Ona ağlıyorum.. ”

Atatürk oradaki çocuklara baktı:
– ”Beni ne zaman görmek isterseniz, aynaya bakın.
Siz Türk çocukları benim birer parçamsınız. Bende sizlerin..