Çocukluk çağında başlayan tırnak yeme alışkanlığı 3 yaşından itibaren ortaya çıkan bir uyum ve davranış bozukluğu olarak kabul edilmektedir. Çocuğun gelişim döneminin bir parçası olan tırnak yeme davranışı karşısında ebeveynler genellikle telaşa kapılıp yanlış tutumlar sergileyebiliyorlar.
Kız çocuklarında erkek çocuklarına göre daha fazla gözlemlenen bu davranışın sebepleri değişiklik göstermekle birlikte daha çok duygusal sorunlardan kaynaklanmaktadır. Tırnak yiyen çocuklarda, parmak emme, ağza farklı materyaller sokma, diş gıcırdatma gibi kaygı sorunu olduğunu gösteren başka bulgulara da gözlemlenebilir.

Çocuklar çevrelerindeki insanları kendilerini rol model alırlar. Dolayısıyla tırnak yeme alışkanlığı çocuğun akranlarıyla oyun oynarken taklit ederek kazandığı bir davranış olabilir. Çocuğun hayatında onu psikolojik olarak etkileyen olaylar örneğin; anne babanın boşanması, annenin iş hayatına atılması, ilgi ve sevgi eksikliği, sevdiği bir kişinin hastalanması ya da kaybı, yeni bir kardeşin dünyaya gelmesi, kardeş kıskançlığı, arkadaş ortamındaki sıkıntılar gibi stres yaratan faktörler tırnak yemeği tetikliyor. Çocuğun huzurlu bir ortamda büyümesini sağlamak da önemlidir. Eşler arasındaki gerginlikler, anne, babanın aşırıcı baskıcı ve kontrolcü olması, şiddet ve öfke içeren TV programları, korku ve kaygılar bu davranış bozukluğunun oluşmasına neden olabilir.