|
|
08 Kasım 2025, 13:56
| #1 |
  |  Mal Varlığım Yürek Payı, Hisseme Düşen Hiç İnsanın dünyada sahip olabileceği en büyük zenginlik nedir? Kimi için bir ev, kimi için bir araba, kimi için de sayılamayacak kadar para… Oysa insanın gerçek serveti, cebinde değil; kalbinin en sessiz köşelerinde saklıdır. Ne yazık ki çoğu zaman insan, sahip olduklarını değil, eksikliğini hissettiklerini büyütür içinde. “Mal varlığım yürek payı, hisseme düşen hiç…” cümlesi de işte tam bu noktada insanın içindeki derin boşluğu anlatır. Bir ömür boyunca neye sahip olduğumuzu zannederiz, ama sonunda fark ederiz ki asıl ihtiyaç duyduğumuz şey, gönlümüze değen bir el, sesimize karşılık veren bir nefes, yalnızlığımızı paylaşan bir yürektir. Dünyanın Değil, Kalbin Mirasçısıyız Mal mülk birikir, çoğalır, azalır; ama gönülden gönüle kurulan bağ bir kez sarsıldı mı, yerine hiçbir şey konulamaz. İnsan bazen öyle bir döneme girer ki etrafındaki kalabalığa rağmen “hiç” hisseder. Çünkü yüreğiyle konuşan kimse yoktur. Çünkü insanı insan yapan şey, yanında duranların çokluğu değil, değer verenlerin varlığıdır. Bu yüzden kimileri servet içinde yaşar ama gönlü dardır. Kimileri ise cebinde beş kuruş yokken bile yüreği kocamandır. Çünkü bazı insanlar kalbinde biriktirir; mülkiyetleri defterlerde değil, dualardadır. Hisse Payı: İnsanlardan Geriye Ne Kalır? Hayat sürekli bir paylaşım hâlidir. Kimimiz sevgimizi, kimimiz sabrımızı, kimimiz de ömrümüzü veririz birilerine… Fakat bazen karşılığında “hiç” almak insanı yaralar. Değer verdiğinin değersizliği, gösterilen emeğin görülmemesi, yüreğin karşılıksız bırakılması insanın en büyük kırılma payıdır. Kırılan kalplerin sessizliği, mal kaybetmekten daha ağırdır. Çünkü insan gönlünü verirken karşılık olarak en azından bir sıcaklık bekler. Ama hayat her zaman beklentilerle yürümüyor. İnsan bazı yolları tek başına, bazı geceleri ışığa hasret, bazı cümleleri boğazında bırakmak zorunda kalıyor. Hiç Olmak Bazen En Büyük Dönüşümdür “Hisseme düşen hiç…” demek, bazen bir isyan değil; bir fark ediştir. Bir uyanıştır. Bizi tüketenin dışarıda değil, içimizde olduğunu anlama hâlidir. Bazen hiçbir şeye sahip olmamak, her şeye sahip olmanın kapısını aralar. Çünkü insan en çok dibe vurduğunda yükselmeyi öğrenir. Hiçlik, insanı yeniden yoğurur. Eksilttiğini sandığı şey aslında onun fazlalıklarıdır. Yıprandığını düşündüğü yerden yeniden yeşerir. Gerçek Zenginlik: Paylaşılan Yürek Bir insanın gerçek mal varlığı, kalbine dokunabildiği kaç yürek olduğudur. Gerçek miras, bize iyi gelen insanlarda, dua eden ellerde, içten bir gülüşte, samimiyette saklıdır. Bu yüzden bazen hissene düşen “hiç” aslında Allah’ın sana “daha iyisi gelecek” demesidir. Bazen boşalan yer, dolmak için hazırlanır. Bazen gidenler, gelen güzelliklere yer açar. Ömrün sonunda geriye bıraktığımız ne para olur ne de mülk; sadece bir yürek izi kalır dünyada. Ve belki de en büyük servet, kimsenin yüreğini yaralamadan yaşayıp geçmektir. Mal varlığım yürek payı… Hisseme düşen hiç olsa da, Biliyorum ki gönlün tuttuğu yol, sonunda hep “iyi”ye çıkar. |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Ağaç şeklinde