|
|
09 Ekim 2025, 17:03
| #1 |
  |  Manayı İma ile İkram Etmeyi Seviyorumdur Belki Manayı İma ile İkram Etmeyi Seviyorumdur Belki Bazı şeyler söylenmez, hissedilir. Bazı duygular dile gelmez, sadece bir bakışta, bir sessizlikte saklanır. Ben işte o sessizlikleri severim. Belki bu yüzden, manayı ima ile ikram etmeyi seviyorumdur. Çünkü kelimeler bazen fazla gürültülüdür. Söylenince anlamı eksilir, büyüsü dağılır. Oysa ima; içinde derin bir zarafet taşır. Ne tamamen gizler, ne tamamen açar. Sadece kalbi anlayanlar duyar o manayı. Ben, bir cümlenin sonuna eklenmeyen kelimelerde gizliyim. Bir tebessümün içindeki kırıklıkta, bir suskunluğun ardındaki niyette. Belki de anlatmak yerine, hissettirmeyi seviyorumdur. Çünkü bazen anlatmak, anlamı eksiltir. İnsan ne kadar konuşursa, o kadar uzaklaşır özünden. Ama bir ima… İçinde hem merhameti hem hikmeti taşır. Bir kelimeyle değil, bir hisle dokunur yüreğe. İşte o yüzden ben, her duygumu açıkça anlatmam. Bazılarını sadece kalbim bilir, Rabbim duyar. Manayı ima ile ikram etmek, bir nevi incelikle konuşmaktır. Sesin değil, gönlün diliyle anlatmaktır her şeyi. Birine “seni seviyorum” demeden sevdirmek, “özledim” demeden özletmektir belki. Dünyanın gürültüsünde sessiz kalabilmek, herkese değil, sadece anlayana açılmak... Belki de bu yüzden susmayı öğreniyorum yavaş yavaş. Çünkü bazen susmak bile bir ikramdır anlayana. Belki ben, kalabalıklarda değil, kelimelerin gölgesinde yaşamayı seçiyorum. Belki ben, her şeyi açık etmekten değil, manayı ima ile ikram etmekten hoşlanıyorumdur. Çünkü anlam, bazen en güzel haliyle gizlendiğinde parlar. |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Normal
