[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Vatan Namustur Diyenler İçin

Vatan…

Sadece sınırlarla çizilmiş bir toprak parçası değildir. Vatan, anadır, babadır, evlattır. Kimi zaman bir bayrağın gölgesinde dinlenen yorgun bir askerin duası, kimi zaman toprağa düşen bir yiğidin son nefesidir. Vatan; ekmeğini bölüştüğün dost, sevincini paylaştığın komşu, ezan sesiyle uyanan bir sabah ve çocukların koştuğu bir okul bahçesidir. En çok da şehitlerin kanıyla sulanmış bir kutsal emanet, bir namustur.

“Vatan namustur” diyenler, bu topraklara sadece sahip değil, aynı zamanda şahit olanlardır. Onlar, yüreğinde taşıdığı sevdanın adını “vatan” koyanlardır. Onlar için vatan, satılık bir meta değil; uğrunda can verilecek kadar yüce bir değerdir. Çünkü bilirler ki namus, sadece kişisel bir erdem değil, bir milletin onurudur.

Tarih, “vatan” diyerek destan yazanların hikâyeleriyle doludur. Çanakkale’de, Sakarya’da, Dumlupınar’da düşmanın önüne gövdesini siper edenlerin yüreklerinde tek bir söz vardı: "Vatan namustur." O yüzden düşmana geçit verilmedi. O yüzden bayrak yere inmedi, ezan susmadı, sancak devrilmedi.

Bugün özgürce konuşabiliyorsak, sabahları güvenle uyanabiliyorsak, toprağımızın üstünde yürüyorsak; bu, vatanı namusu gibi koruyanların yüzü suyu hürmetinedir. Onlar, adını tarih kitaplarına yazdırmasalar da, her dua edişimizde adı geçen gizli kahramanlardır.

Vatanı sevmek, onu korumakla başlar. Ve bu sevgi, sadece sözde değil, özde olur. Okuyan bir genç, vatanına hayırlı evlat olmak için çalışır. Toprağını süren bir çiftçi, bayrağının dalgalanması için alın teri döker. Bir asker, uykusuz gecelerde nöbet tutarken sadece sınırı değil, hepimizin namusunu korur.

Ve biz…
Biz de biliriz ki, vatanına sahip çıkmayan, yarınlarına da sahip çıkamaz. Namus bilinciyle vatanına sarılanlar ise, geçmişine sahip çıkar, geleceğine umut olur. Çünkü vatanı korumak, sadece bir silah taşımakla değil; onu yüceltmekle, onun değerlerini yaşatmakla mümkündür.

Vatanı namus bilenlere selam olsun.
Bayrağı gözyaşıyla değil, gururla taşıyanlara,
Sancağı yere düşürmeyenlere,
Ve her sabah “Bu toprak benimdir” diyerek uyananlara…