|
|
21 Eylül 2025, 00:37
| #1 |
 Keşkeler ve İyikiler Arasında Bir zamanlar... Ellerimde tuttuğum bir inciydi sevgi, Kıymetini bilmedim, ellerimden kayıp gidişini izlerken. Oysa zaman, acımasız bir öğretmendi, Her saniyesi bir bir fısıldıyordu, "Telafisi yok diye" Bazı anlar vardı, Geriye dönüp baktığında bir boşluk gördüğün. Doldurmak istersin o boşlukları, ama nafile. Çünkü her şeyin bir zamanı varmış meğer, Ve o zaman, bir daha gelmezmiş geriye. Gecikmelerin gölgesinde uykusuz gecelerde, Kaçırılan gülüşler, söylenmeyen sözler. Bir bakışın sıcaklığı, bir dokunuşun huzuru, Hepsi birer yankı şimdi, sessiz odalarda. Keşke demenin ağırlığı, Omuzları çöktüren bir yük gibi. Ancak sonra anlarsın, Bazı bitişler var ki, yeni başlangıçların habercisi. Bazı kayıplar, daha büyük bir kazanımın eşiği. İşte o an geldiğinde; Kaybın acısı, yavaşça yerini bırakır bir gerçeğe, "İyi ki" dediğin anlar, Yıldızlar gibi parlar karanlıkta. Küçük bir jest, sıcak bir tebessüm, Yaşanmış her anın değeri, geç olmadan Fark ettirir kendini. Kaybettiğinde, Bir boşluk değil artık bu, bir yara izidir. Dokundukça sızlayan, ama öğreten her şeyi. Biliyorum, şimdi neyin değerli olduğunu, Gözümdeki yaş, kalbimdeki öğüt, Her son, yeni bir başlangıç mıdır gerçekten? Belki de... Ben bu acıdan öğrendiğim 'iyi ki'lerle, Her solukta yeniden doğuyorum. Küllerimden yükselen bir anka gibi, Eksik ama olgun, kırık ama dirençli, Yine de var olmaya... Ve bir gün, sadece 'iyi ki'lerle dolu bir hikaye yazmaya... 👍 3
________________ Başkalarını çözmeye çalıştıkça, kendimi düğümlemişim haberim yok. | |
| |
| Şu Anda Bu Makale Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
| |
Ağaç şeklinde