Şarabı kim buldu, Şarabı kim icat etti. Yakındoğu, Kafkasya ve Güney Rusya şarapçılığın başladığı yerdir. M.Ö. 8000 yılında Türkiye, Suriye’nin şimdi üzerine kurulu olduğu coğrafyada üzüm yeniyordu. Şarap endüstrisini başlatanlar Eski Mısırlılar oldu, ama Romalılar Yunan şarabını beğenir, “Mısır şarabı içeceğimize sirke içeriz,” derlerdi.

Fransa’da yaşayan Galyalılar M.Ö. 6. yüzyılda şarap düşkünlükleriyle tanındıkları gibi, Eski Yunanlar körkütük sarhoş olmayı “İskit gibi içmek” diye tanımladıklarına göre, Rusya’da yaşayan İskitler de iyi içkiciydi.

Ortaçağ Müslüman dünyasında şarap, en azından tarihi bilinen yönetici sınıflar için başköşeye oturdu. Doğu geleneğine göre şarabı İran şahlarından Cemşid bulmuştu. On beş gündür yedikleri üzümün kaynadığını görünce tadını beğenmemiş, birkaç gün sonra üzüm suyu durulunca zehir diyerek süzüp bir şişeye doldurmuşlardı. Yarım baş ağrısı çeken bir cariye intihar etmek için bu suyu içince faydası ve tadı görüldü. Bu nedenle şaraba Şandaru adı verildi.

Şarabın Nuh peygamberin gemisinde Tufan sırasında mayalanan üzümle bulunduğu da anlatılır. Türkçede eskiden “süci” ve “çakır” da denırmiş. Alevi inanışları arasında şarap ibadetin bir parçası haline gelmiştir.

Şişeleme, mantar gibi şarabın saklanma ve nakledilmesinde önem-li olan yöntem ve teknikler 17. yüzyıl sonlarına kadar bilinmiyor, şa-rap kısa sürede ekşiyordu. Şarabı yıllandırmak bundan sonra müm-kün oldu, ticareti ve kalitesi arttı, dünyaca tanınmış türleri üretildi. Ama kalitesi ne olursa olsun, şarabın halk arasında yaygınlaşması, meyhanelerin açılması, şehir nüfuslarının arttığı 16. yüzyılda başladı.

alıntıdır.