Zerrin Özer & Kenan Işık - Veda

[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

"hiç bilmezdim yalnızlığı, sen onu aramıza sokana dek..."

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

diye başlayan bir veda mektubunda saklı yaşamın en bilinmedik yüzü.

birbirine son bir kez bakan sevgililerin gözündeki bir türlü akamayan o damladan çıkar dudaklarda kuruyan sözler.

herşeyden öte, son dokunuş kalır düşüncenin bir yerinde. yürekte son öpücüğün tadı asla silinmez.
her zaman çok geç veda sözleri için, vedalar için zaman hep çok erken


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

hüzne boyanmış kelimelerin boğazındaki düğüme takılması çıkarken. birşeylerin bittiği, belki de bir daha olmayacağı düşüncesi mi acı veren, yoksa paylaşılan onca güzel anının beynimizden silinmeyeceğinden mi? yoksa herşey acı vermeye mi başladı o veda cümlesinden sonra? gülümserken bile gözlerinde perdedir hüzün.

hiç kapanmayacak bir yara edasıyla kanamaya devam eder. zaman hafifletmez aslında acıyı. sadece kimsenin görmediğini farkedince ayrılığa isyan eden çığlıklarını kalbin, içinde saklar sonsuza dek. bir veda ile başlar ama asla bitmez.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

üçe kadar saymayı unutursunuz, kapının eşiğinde size "güle güle" diyene son kez bakmaya gücünüz yetmez, içiniz kaldırmaz, aklınız ayağınıza dolanır, ellerinizin titremesi artar, ukdeler düğüm olur ardarda dizilir boğaza, teker teker inemediğiniz merdivenleri çifter çifter çıkar "son bir kez" dersiniz. telefonunuz çalar o anda, yüzünüz buruşur.

inersiniz bu sefer merdivenleri sonuna dek. aklınız elinize dolanır, kapı otomatiğini bulamazsınız. nihayet dışarı çıktığınızda nefes alamazsınız ilk an. veda gelir aklınıza. bir daha hiç alış-veriş yapamayacağınızı düşünürsünüz havayla. küçük bir el işareti yapmak için harcarsınız son enerjinizi. taksi durur, gömülürsünüz koltuğa. daha fazla kasmaya gerek yoktur. açılır vanalar. hıçkırırsınız.

eh, zordur vedalar. lisanslı zor.

kelebek nasıl çıkmak zorundaysa kendine hayat veren kozasından üç günlük bir ömür için, siz de aynen öyle veda edersiniz canınıza can kattığından bihaber kişiye yine üç günlük bir ömür için.


Alıntı*