IRCRehberi.Net- Türkiyenin En iyi IRC ve Genel Forum Sitesi

Bazen bir gülüş yetiyor…
Tüm yorgunlukları unutturmaya, içini ısıtmaya, yeniden başlamak için sebep olmaya. Ne büyük mucizedir insanın insana iyi gelmesi. Kalpten çıkan bir söz, gözden süzülen bir bakış, avuç içinden verilen bir umut…

Hayat, bazen kelimelere sığmayan duygularla sınar bizi. Kırıldığımız yerden daha güçlü olmak gerekirmiş ya hani, o kırıklar içimizde yankılandıkça daha da sessizleşiriz. Ama bir "nasılsın?" sorusu bile, doğru kişiden gelirse şifa olur.

İnsana en çok insan gerek aslında…
Bir omuz, bir yürek, bir samimiyet… Maskesiz, olduğu gibi, yalın ve gerçek.

Kimi zaman bir çay eşliğinde anlatılan dertlerde buluruz kendimizi, kimi zaman da sessizce yanında oturan birinin varlığında. En çok da "yalnız değilsin" cümlesinde saklıdır huzur.

Bu yüzden, gülüşünü saklama. Bir tebessümün, bir dokunuşun, bir kelimen belki birinin karanlığını aydınlatacak. Belki farkında bile olmadan bir kalbe dokunacaksın. Ve işte o zaman anlarsın: Sevgi hâlâ en güzel iz, en gerçek dil, en büyük devrimdir.