IRCRehberi.Net- Türkiyenin En iyi IRC ve Genel Forum Sitesi

Ben karmaşık biri değilim aslında. Sadece hayatın öğrettikleriyle, zamanın içimde bıraktığı izlerle yaşıyorum. Her düşüş, her hayal kırıklığı beni biraz daha değiştirdi. Artık daha temkinliyim, daha seçiciyim belki… Ama bu, kötü biri olduğumdan değil; sadece fazla incinmiş olmaktan.

İnsan zamanla büyüyor; sadece yaşıyla değil, kalbinin taşıdığı yüklerle de. Ben de zamanla öğrendim: Herkese içini açmamak gerektiğini, herkesin seni senin kadar düşünmeyeceğini… Ve öğrendim ki, bazen en büyük iyilik kendine mesafe koymakmış.

Yanlışlarım oldu elbette. Her kararım doğruydu diyemem. Ama hiçbirini kötü niyetle almadım. Sadece elimden geleni yaptım, hissettiklerimi takip ettim. Belki bu yüzden bazılarına uzak, bazılarına anlaşılmaz geldim. Ama içimde, hâlâ inanmak isteyen, hâlâ iyi kalmak için çabalayan biri var.

Yargılanmadan anlaşılmak, olduğum gibi kabul edilmek... Çünkü bazen insanı hayata bağlayan tek şey, içten gelen bir anlayış ve sessizce verilen bir "buradayım" duygusudur.