Gassan Kanafani şöyle yazmıştı:
“Giden birine neden gittiğini asla sorma. O, bahanesini valizlerinden çok önce hazırlamıştır.”

Mahmoud Darwich diyordu ki:
“Bir gün birbirimize, ancak ölüm ayırır bizi, diye yemin etmiştik… Ölüm gecikti ve biz ayrıldık.”

Al Pacino içini dökerken şunları söylemişti:
“Bu hayatta her şeyi tek başına öğrenirsin. Acımasızlığı hariç… Onu sana mutlaka bir başkası öğretir.”

Max Horkheimer ise şöyle fısıldamıştı:
“Seninle ilgilenmeyi bırakan kişiyi suçlama. Belki de sadece sensiz mutlu olmuştur.”

Ve Mahmoud Darwich yine bir bilgelik sunar:
“Eğer sevdiğin kişiye yük olduğunu hissettiğin an gelirse, biraz uzaklaş. Eğer seni ararsa, ona haksızlık etmişsindir… Ama aramazsa, sessizce git.”

Waciny Laredj şöyle itiraf eder:
“Gelmeyeceğini bile bile seni beklemek… Ne tatlı bir delilik değil mi?”

Mahmoud Darwich son bir kez daha seslenir:
“Beni seninle tanışmadan önceki halime geri götür… Sonra kaybol.”

Helen Keller yazmıştı:
“Sevdiklerimizi kaybedince değil… Sönmüş bir kalple yaşamaya devam edince ölürüz.”

Ve son olarak Agatha Christie şöyle demişti:
“Hiç kimseyi alt etmeyi arzulamadım. Uzun zaman önce öğrendim ki, gerçek zafer; sevdiklerini incitmemektir.”
ALINTIDIR.