IRCRehberi.Net- Türkiyenin En iyi IRC ve Genel Forum Sitesi - Bir KahramanMaraş Hikayesin de 04:17 Sabahı.

Merhaba ben FIRAT ilkokul öğretmeniyim, Eşim ve 2 kızım var, Üç senedir Pazarcık da öğretmenlik yapmaktayım bu yaşanan korkunç afet de hepimizin bir acısının olacağını nereden bilebilirdik ki.

9. Katta eşim ile odamızda uyurken bir an uyandim midem bulandığını hissettim, hissettiğimi sandım, elbise dolabının titrediği farkettim aklıma deprem hiç gelmedi.

Depremi anladığım da eşimin korkudan elimi sıktığını farkettim, eşimin elinden tutarak hemen çocuklarımızın odasına koşarak girdik, 2 kızımı kucagima alarak yatağın köşesine eşim ile kıvrıldık karşımıza da Fransız balkondan karşı apartmanların yıkıldığını izlemeye başladık.

Çocuklarımın kulaklarını gözlerini kapatatak dua etmeye başladık apartmanın sağa ve sola yattığını ya hissediyoruz yada psikolejik olarak bunu farkediyorduk, odasınin duvarları çatlamaya ve yarılmaya başlamıştı.

Karşı duvarın yarısının yıkıldığını gördük, dışarısı -10 derece vardi sanırım, uzerimizde pijamalar ile memleketimin şehrimin yıkıldığını izliyorduk o an, sanırım son 20 saniye idi.

Sağa sola apartmanin yatması geçmişti alttan vurmaya başlamıştı ve apartmani sanki dışarıdan bir canavarın sıktığını anliyorduk sanki aşırı derece de çatirtilar başlamıştı ve durdu.

Eşime baktığımda korkudan dili tutulmustu konuşamıyordu, 2 çocuğumu kucağıma alarak eşime de belimden tutmasını istemiştim, dış kapiya doğru yöneldiğim de salonun kolonları hariç tüm duvarlarin salonun ortasına devrildigini gördüm.

Dış kapıyı acarak merdivenlerden aşağı inmek istedim, merdivenlerin yarısı yıkılmıştı yavas yavaş inmeye başladım ve apartman çığlıklardan ve Yardım çığlıklarından inliyordu o sesler arasinda 3 merdiven indikten sonra bir balkondan aşağı indik, sonradan anladim ki apartmanın yarısı yerin altına girmişti bu kadar çabuk inmemeliydik.

Dışarıya çıktığımda etrafımda birtane apartman kalmamıştı o an benimde aklımi kaybettiğimi farkettim belki 10 dk belki de 20 dk donup kalmıştım, eşim elimi sıkana kadar.Hemen oradan ayrıldım 500 mt kadar yürürlükten sonra bir araba gördüm hemen camını kırarak içine eşimi çocuklarımı arabaya bindirdim.

O kadar Soğuktu ki elimi ayağımı hissetmiyordum, hemen yürümeye kosmaya basladim market bakkal arıyordum birseyler yemek icmek baddaniye bulurum insallah umudu ile, ileride bir şok market gördüm camını kırarak içeri girdim 5 veya 6 baddaniye gordum 4 tanesini aldim baddaniyenin birinin içine yiyecek içecek doldurarak oradan uzaklaştım ve yaptığımin hırsızlık olmadığını bilinmesini çok istedim tövbeler ederek aldım.

Arabaya geldiğimde çocuklarımın dudaklari ve burunlarinin morardigini gördüm ve hemen baddaniyeye sardım, arabanin kırılan camına arabanin arkasından bir uzun bez bularak kapattım.

Zaman geçti tam olarak bilmiyorum ama öğle sonu idi sanırım hickimse yoktu uzaktan bir kepçe gördüm deprem olali 6 veya 7 saat olmuştu ankara belediyesine ait bir kamyondu tozu dumana katarak geliyordu hemen dışarı cikarak onlerini kestim saolsunlar bizi kamyona alarak suyumuzu yemegimizi verdiler ve ahpab gönüllülerine bizi teslim ettiler.

Birgün sonra adanaya sevdiğim arkadaşım 'KivanC' ulaşmamı sağladılar.

"Hepimizin başı sağolsun, yaralılara acil şifalar dilerim."

Kalem: 27.03.2023 04:00