Olurya Mecnuna öznenen hallerimi fark edersin,olurya saklayamam sözlerimi,
Susma hakkını kullanmak isteyen,göz altında olan bir adamın telaşını farke dersin.
Ama sen bunnları nereden bile bilirsin.
Gizliden izlendiğini,hayalinin her daim zihnimde canlandığını.

Ben bilirim seni...
Her sabah sokağın köşe sonundaki temizlikçiye sıcak tebessümünle günaydın deyişini.
Dolmuştaki kalabalığa sitem aden adamı sakinleştiren bakışını...
Merhametini kıskanan yusufcuk kuşlarının seni sabırla balkonunda bekleyişini.
Kimsesizlere olan vicdanını...

Gecelere olan tanışlığını,gözyaşlarının acısını.
Yetimlere anne oluşunu
Dimdik duruşun parıltılar salan ruhunu
Ben bilirim.

İstanbul kadar özleyişim. Düşünceme ihtilal yapışın...
Anlamsız savşıma mana bulma telaşın...
Melekler hayran,coğrafya sana şükran...
Şairler darağacında,seni yazanlar son arzularında.
Seni tanımaktı kıyamet,dokuna bilmekti yanmak.


Ey benim cezamın hakimi
Ey benim sızlayan yanım
Ey Sesinden öptüğüm

Oy benim sensiz kalışım...