Eksik Yarım
 

Yıllar önce annemin bir öğrencisi vardı, Ebru. Ben çok severdim Ebru Ablayı. İlgilenirdi benimle. Şimdiki halimin aksine, sessiz ve utangaç bir çocuktum ve Ebru Abla’nın samimi bir şekilde benimle ilgilenmesi ruhumu okşardı. Hocanın çocuğu olduğum için değil, gerçekten gülümsediği için. Bir gün anneme Ebru Abla’dan bir mektup geldi. İçinde bana hitaben olan bir kısım da olduğu için annem mektubu okumam için verdi. Nerenin bana ait olduğunu ararken ister istemez gözüme takılan yerler oldu ve Ebru abla diyordu ki, “Artık bir yanım eksik gibi hissetmek istemiyorum. Beni tamamlayacak birinin gelmesini çok istiyorum.”
Herkes gibi, benim de feminizm’i yanlış anladığım, ergenliğimin zirvesinde olduğum ve evlenmek isteyen insanları deli ilan ettiğim zamanlar oldu... Bu cümleleri okuduğum zaman dilimi de bu döneme denk geliyor. Beni o kadar büyük bir hayal kırıklığına uğratıp, o kadar öfkelendirmiştiki böyle yazması, 16 yıl sonra bana yazılan satırlar değil, kendi satırlarımı ararken okuduğum bu satırlar aklımda. Ne demekti yani bir erkek olmadan kendini eksik hissetmek! Bir süre sonra annemden Ebru Abla’nın evleneceği haberini aldım, annem endişeliydi. Bana, “O çocuk inşallah üzmez benim kızımı” demek gafletinde bulundu...
“Üzülecek!” dedim. “Kendini sadece bir erkek hayatında olunca tam hisseden bir kız mutlaka üzülecek ve üzülmeli de! İnşallah canına bir zarar gelmez, şiddet görmez.”

Bir süredir kendi hatalarımla birlikte, Ebru Abla da aklımda... Dönem arkadaşı olan abilere falan sordum ama evlendikten sonra görüşmediklerini söylediler. O bilmese de ben bir özür borçluyum ona. Mektubunda söylediği eksiklik hissini ben o kelimelerle anlatmazdım ama neden bahsettiğini artık çok iyi anlayabiliyorum. Eksik kalmak değil bu his ama geç kalmak belki. Korkmak. Neyi ve kimi beklediğini bilemeden, umut ederek beklemek. Buldum sanıp yanılmak. Buldum sanıp umutlanmak. Beklerken paniklemek. Panikledikçe hata yapmak ve gafleti, yetersizliği iliklerine kadar hissetmek. Kimse yalnız yaşlanmak istemiyormuş. Kimse bir erkek tarafından sevilmeden ve bir erkeği sevmeden ölmek istemiyormuş. Kimse hayata bir başına kafa tutmak istemiyormuş. Yaşlanınca veririm maaşımı bir bakım evinde kalırım fikrini kabullenmek, bu olasılığın gerçekleşebileceğini idrak ettiğin anda zorlaşıyormuş. Birinin eksik yanlarını tamamlamasını istemek ise eksikliklerinin farkında olduğunun göstergesi olabiliyormuş. Evet evet, kimse yalnızlıktan ölmüyormuş ve en çok yalnızlıktan kaçanlar yalnız kalıyormuş.

İnsan, 15 yaşında yapmış dahi olsa, kınadığını yaşamadan gitmiyor bu dünyadan. Dur bakalım daha neler gelecek başımıza ve ne dersler çıkaracağız acaba...
Sağlam dur...

Öpüldün ben...

D.T
6 Ekim 2019
00:31

ya @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] ne güzel anlatmışsın..

üşenmeden okudum her satırını.. ve o kadar haklısınki her cümlende..

Canım kahkaha, seni biraz elestireceğim :)
Yaşadığın her olayın altında şunu yapmıştım diye kendini suçlamaktan vazgecemiyorsun ! 15 yaşında bir genç kızın böyle düşünmesi gayet tabii, kınamak değil.
Her şer de hayır,her hayırda şer gizlidir. Yaradılış gayemiz imtihan.. hepimiz bir sınavdan geçiyoruz. Yalnızlıktan korkmak kadar tabii bir his olamaz. fakat belki de hayırlı olanı o'dur, kim bilir...
Ha bu arada gerçek müslüman kendini hesaba çekendir,hep böyle kal..fakat suçlamadan :)

Öpüyorum gönlünden.. ömrüne huzur yağsın..

Sevgili Dike, tamamını okuduğuna memnun oldum :cici:
Teşekkür ederim :)

Doğru insandan gelen, haddini aşmayan eleştiriye hep açığım kuzum, biliyorsun:) Teşekkür ederim ;gul
İnsan o yaşlarda her şeyi bildiğini düşünüyor ya, bende de öyle olmuş sanırsam. Şimdi farkında olmak olgunluğa işaret olduğu için seviniyorum :)
Haklısın, olandan çok olmayana şükretmek lazım. Bir bildiği var ki, sınıyor. Yıldızlı pek iyi ile geçmek nasip olsun :)
Öpüyorum düşüncelerinden...

Kadın ve erkek birbirini tamamlayabildiği zaman anlamlı her şey. Hayata karşı yanılgılarımız hep oldu olmaya da devam edecek, yaptığımız haksızlıklar da olmuştur elbet. Insan bazı şeyleri yaşamadan öğrenemiyor.

Bu belirsiz bekleyişin nasıl bir güzelliğe dönüşeceğini de o insan seni bulduğunda yaşayarak anlayacaksın. Onsuz geçen tüm zamana değecek ve değerini gerçekten bilecek bir insana çıksın yolun. Kıymetli dostum bütün güzellikler ömrün boyunca seninle olsun. Öpüldün.:*

Amin canımcım. Hayırlısıyla yollarımız kesişsin elbet.
Hayırlısı yalnız kalmak ise ona da amenna :)

Emeğine yüreğine sağlık Sevgili.. @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]

15 yaşındaki ergen diyosun yinede kızıyorsun :) ona çok güldüm kalbinin ne kadar temiz olduğu anlaşılıyor çok güzel olmuş emeğine sağlık :) kızma kendine çok ben çok kızdım işe yaramıyor :)

İnsan, 15 yaşında yapmış dahi olsa, kınadığını yaşamadan gitmiyor bu dünyadan. Dur bakalım daha neler gelecek başımıza ve ne dersler çıkaracağız acaba...
Sağlam dur...

Kaleminize sağlık

Teşekkür ederim.

Ahaha... Ergen demeseydiniz iyiydi :D Ama öyle, ergen. ;haha
Allah razı olsun, teşekkür ederim sevgili Kaf Dağı. O çocuğun yakasını bırakmaya çalışıyorum. Bir türlü nefes alamadı garibim :) Hata yapmadan nasıl büyür ki insan? Unutmamak lazım.

Teşekkür ederim oMeN.

Çok uzun yaa okumak zor geldi. Ama sen yazdığına göre kesin harika bişeydir @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Üşenip okumadığına üzüleyim mi yoksa okumadan harika bir şeydir diyecek kadar güvendiğine sevineyim mi bilemedim @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] :cici:
Teşekkür ederim :)

İşte böyle ikilemde bırakırım seni :D

........
Yalnızlık yaratıcılığı artırıyor. Uzmanlar yaratıcılığı, orijinallik ve fayda içeren düşünme ve eylem olarak tanımlıyor. Yeni deneyim ve düşüncelere açık olmak, özgüven ve bağımsızlık, yaratıcılıkla bağlantılı kişilik özellikleri olarak görülüyor. Buradaki bağımsızlık sosyal normları fazla umursamamayı, yalnızlığı tercih etmeyi de içeriyor.

Yaratıcı insanların en önemli özelliklerinden biri sosyalleşme konusunda fazla istekli olmamaları. Yalnız zaman geçirmek yaratıcılık için gerekli olan düşünme, tevekkül ve gözlem yapmayı mümkün kılıyor.

Sosyal geri çekilme konusunda araştırma yapan psikolog Julie Bowker bu durumu nedenleri itibariyle üçe ayırıyor. Korku veya endişe kaynaklı utangaçlık, sosyalleşmekten hoşlanmama nedeniyle kaçınma ve yalnızlık tercihi nedeniyle sosyalleşmemek. Araştırmalar işte bu üçüncü tür yalnızlık ile yaratıcılık arasında bağlantı olduğunu ve bu yalnızlığın olumlu etkisi olduğunu ortaya koyuyor. Bowker, bu tür insanların "yalnızlığı tercih ettiğini, ama başkalarıyla olmaktan çekinmediklerini" belirtiyor.
İçe dönük olmak
Yalnızlık sadece yaratıcılık bakımından olumlu etkide bulunmuyor. 2011'de yapılan bir araştırmada, içe dönük liderlerin daha etkili olduğu, bu insanların, güçlü önerileri ve kişilikleri kendilerine tehdit olarak görmedikleri, ayrıca başkalarını daha iyi dinledikleri görüldü.

Ayrıca eski çağlardan beri insanlar yalnız kalmakla zihinsel odaklanma arasındaki bağlantının farkında. Dini tevekkül bakımından yalnızlığa önem veren kültürlerde de aydınlanma için bunun gerekli olduğu inancı yaygındır.

Araştırmalar, yalnızlığın beynin dinlenmesini sağladığını, başka birinin varlığı halinde istemeden de olsa dikkatin oraya yöneldiğini gösteriyor.

Bu tür dağıtıcı etkenler olmaksızın yalnızlık halinde hayal kurmak beynin normal ayardaki bağlantılarını aktive ederek hafızanın ve benlik duygusunun güçlenmesini, başkalarının duygularını daha iyi anlamayı sağlıyor. Yani belli süreli yalnızlık hali yeniden sosyalleşme bakımından olumlu rol oynadığı gibi, uzun vadeli konsantrasyona da yardımcı oluyor.
Hangi yalnızlık
Ancak yararlı yalnızlık ile tehlikeli izolasyon arasındaki ayrım bulanık olabiliyor. Eğer biri başkalarıyla ilgisini tümden kesiyorsa bu, sosyal ilişkilerin hastalıklı düzeyde ihmali anlamına gelir. Oysa yaratıcı yalnızlık bundan çok farklıdır.

Uzmanlar hiçbir zaman yalnız kalmamanın da tehlikeli olduğunu, bunun insanın kendi varlığının tümüyle farkına varmasını ve tümüyle rahatlamayı engellediğini belirtiyor. Ayrıca içe dönükler daha az sayıda ama daha sağlam arkadaşlıklara sahiptir ki bu da daha mutlu olmayı getirir.

Yani yalnızlığı tercih eden bir kişiliğiniz varsa değişmek için kendinizi zorlamayın. Düzenli sosyal ilişkileriniz varsa, yalnızlığa mahkum olmayıp onu kendiniz tercih ediyorsanız, birkaç sağlam arkadaşa sahipseniz bu durumda yalnızlık genel iyilik ve verimlilik bakımından yararlıdır.

Christine Ro Yanlızlığı açıklayan bir makalesinin bir bir kısmından bir alıntı.Haksız da sayılmaz gibi geldi bana

Sevgili @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...] , paylaşım için teşekkür ederim :)

Zaman zaman yalnızlık istemek, bir yol arkadaşı istemeye engel değildir diye düşünüyorum.
İçe dönük bir insan olarak, yazıdaki gibi, yalnızlığın bizleri dinlendirdiğine ve üretken yaptığına katılıyorum.
Fakat ya dışa dönük olanlar? Onların enerjilerinin insanlarla olmaktan beslendiğini inkar edebilir miyiz?