Bugün 12 Ekim ROMATOİD ARTRİT farkındalık günü!

Romatoid artrit ne mi? Öyle terimlerle dolu süslü cümlelerle anlatamayacağım.

Tek bi cümlede anlatmak gerekirse hayatınızın alt üst olma halidir. Hem bedenen hem de ruhen tam bir çöküntü yaşarsın. Ellerini, ayaklarını, kalçanı, dizlerini artık eskisi gibi kullanamazsın. Atak günlerinde kendi temel ihtiyaçlarını göremez hale gelirsin. "Normal" kavramın değişir. Ağrılı, hareket kısıtlılığı dolu her anını artık "normal" saymaya başlarsın. En son kendini ne zaman iyi hissettiğini hatırlamazsın. İnce motor gelişimi tamamlanamamış bebekler gibi yaşamaya başlarsın. Yemek yaparken soğan doğrayamazsın. 2 satır yazı yazamazsın. Yemek yerken çatalı, kaşığı tutmak dayanılmaz olduğundan dinlenerek yemek yersin. Ayakta kalma süren arttıkça yere basamayacak hale gelme ihtimalin artar. Düğme ilikleyemezsin. Bir kazağı katlamak bir kaç dakikanı alabilir. Elinde bir şey tutamazsın. Bazen kendini bile ayakta tutamazsın ve yere yığılıverirsin.

Tedaviye güvenirsin ama tedavinin işe yaramadığı her gün eklemlerin şekil değiştirir. Tedavi dediğim de "artık hasta değilsin" cümlesini duyma umudu değildir. Çünkü bu hastalık ölene dek seninledir. Tedavi, elden ayaktan tamamen düşme durumunu "ertelemek" adınadır. Öyle ilaçlar, iğneler kullanırsın ki bu hastalığı yavaşlatmak için verem ya da akciğer kanseri olma ihtimalini çok kolayca göze alırsın. En büyük hayalin kendi işlerini sonradan acısı çıkmayacak şekilde kendin görmektir. Muhtaçlık hissettirir. Muhtaçlık hissetmemek için ya rutinlerinden vazgeçersin ya da tüm sancıyı ve eksikliği göze alırsın.

Diğer insanların en dertsiz anları güne gözlerini açtıkları an iken sabahlar sana azap olur. Sabah işin varsa alarm kurarsın uyanman gerekenden 1 saat evvele ki elini ayağını açıp bir şeyleri yapabilecek hale gelebilesin. İşin yoksa bile yataktan kendin kalkabilmek için yine beklersin. Arkadaşlarınla toplandığında "hadi şunu yapalım, bunu yapalım" planlarında sus pus kalırsın. Çünkü istediğin şeyi yapabilmek için bazen uykular kaçıran acıları kabul etmek zorunda kalırsın. Tabi eğer eklemlerin bir şeyler yapabilmeye izin verirse.. O yüzden bu hastalıkta acı çekmek bile insanı iyi hissettiriyor. Hala yapabildiğim şeyler var diye seviniyorsun.

Bunları hatta yazamadığım daha fazlsını bu kadar iyi bilmek istemezdim elbette. Ama bu hastalığa sahip olmasaydım RA'lı kişilerin neler yaşadığını da bilemezdim.

Amacım şu ki toplum böyle hastalarla empati kurabilmek için hastalığı tatmak zorunda kalmasın benim gibi. Sağlıklıyken bilsin bu hastalığın ne kadar zor olduğunu ki bir RA'lı ile karşılaştığında ona yardımcı olma fırsatı olsun. Hastanın sizden bir şeyler istemesini beklemeyin. İstenmiyor çoğu zaman.

TÜM ARTRİTLİ HASTALARI KUCAKLIYORUM.
YAŞADIKLARINIZ ZOR DA OLSA HAYATI KOLAYLAŞTIRMAK SİZİN ELİMİZDE&[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

"Alıntı"