!



Âlemlere Rahmetsin buyuran Yaratana
Nazâr kıldığındaki gözlerinde Ellâh var
Hayret edip de seni dinler Âmine ana
İrfanıyla görür ki yüzlerinde Ellâh var

Hira mağarasında Cibriyli emîyn ile
‘İKRA BİSMİ RABBİKE’ tebliği geldi dile
“BEN OKUMAK BİLMEM Kİ” dediğinde Cibrile
Leblerinden dökülen sözlerinde Ellâh var

Doğduğunda secdeye kapandığın o anda
Halkeden halıkına şükrettiğin zamanda
İnsan hariç duymayan kalmamıştı cihanda
Kalb-î dilden dökülen cüzlerinde Ellâh var

Kirli Kâlpleri kirli iken nurlu oldu Efendim
Hubele secde eden pirli oldu Efendim
Nisalar, esarette hürlü oldu Efendim
‘Üzerimi ört’ derken nazlarında Ellâh var

Şerefli esmaları sana verdiği için
Hâl ve ahvâllerini her an gördüğü için
Devri câhiliyeyi sonsuz yorduğu için
Ebûbekrî Sıddîykın hazlarında Ellâh var

İnsanlığa ders veren müderrissin Sultanım
Halkedene sevgide muhterissin Sultanım
Dînî mübîn dersinde muharrissin Sultanım
Küfre tevcih silâhın gezlerinde Ellâh var

Hak gelince bâtılın zailiyeti kesin
Sıla ı Râhim’ine Hak tebliğ eden sesin
Cenneti arzu eden herkim varsa dinlesin
Âli, Zinnûreyn Osmân hızlarında Ellâh var

Âlemlere rahmetsin göklerdeyse AHMED’sin
İNCİL’de AHYED iken kürrede MUHAMMED’sin (S.A.V)
Sana hürmet babında Ceddimde Mehemmed’sin
Sancağını yücelten, özlerinde Ellâh var

Sıratı müstakimi takip eden ümmetin
Haccı ifâ edip de RAVDA giden ümmetin
İttibâ ettiğimiz Farz ayınla Sünnetin
Bize hediye olan izlerinde Ellâh var

Ümmetin bu İSLÂMİ: şefâatına muhtaç
Önce Ellâh sonrada emiyn zâtına muhtaç
Günâhkârım Ya Rabbî! Mağfiret babını aç
İmân ile yükselen tozlarında Ellâh var