Bazen kopmak gerekir hayatın
bu vefasız şartlarinda..

Susmak gerekir bazen,
durup öylece izlemek gerekir...

Hayat mucize sonlarla doludur
Belki son görüşün, belki son sarılışın...

Hayat çok kısadir aslinda,
sana değer vereni hemen silmemek,
sana kırgın olanin gönlünü almak gerekir.

Derler ya; İnsanoglu iyilikleri hemen unutur diye,
öyledir. Sana cok deger vereni, seveni hemen siler atar.

Ihtiyaç, anlayis ve empatidir aslinda.
Bu yalan dünyada,
üzmemek gerek kimseyi, değer bilmek gerek.

Belki son bir rüyadır gördüğun ,
belki son bir haykirisindir...

Bazen gitmek gerekir, bazen son kez haykirirsin.
Peki ya bu sonlar , yeni bir başlangica dönüşür mü bir gün?
Belki bir gün.. Gönül alinirsa...

İlle de vefa, ille de vefa...

Kalbim kırgın, yuregim kizgin
belkide haksizliga ugramanin feryadiydi bu.
Bir anda silinip atilir miydi, o güzel anılar bir hiç ugruna?

Son bir rüyaydi bu, son bir haykirisdi..
Belki vedadir, belki de yeniden gülecegi günü bekleyiş.

Ama o yürek kırgındır, solmuş bir cicek misali.

Tüm bu yasanilanlar;
Son bir rüya miydi acaba?