İçinde ki acıyı tarif edemezsin bazen
yüreğin kanar, için feryat eder

O Acı ; Kasıp kavurur seni..
İçten içe bitirir, kemirir sadece.

Kimse anlayamaz çoğu zaman seni
belki de hayatta ki en büyük yalnızlık buydu?

O Acıyı, o derin yarayı, anlatmaya kalksan
kalem olsan kırılır, ateş olsan sönersin...
O acıya dağlar dayanamamış, bunlar ne ki?

Gözyaşların seller gibi akar,
çiçekler, böcekler ahenk içinde hüzünlenir seninle sanki.

Ama yine de o acıyı haykırırsın, belki bir nebze için ferahlar diye
kainatta ki hangi ilaç, o acıya merhem olabilecekti ki...?