Zerdüş diininde hesaplaşma günü büyük bir savaştan bahsederler..
Hürmüz ile Ehribarin fedaileri çarpışacaklardır..
Yiğitlik ile Nifak..
Muhabbet ile Gazap..
En sonunda İnsan Nefsi ile Hikmet vuruşurlar..
Ve.. Nefis kazanır..
İyilik kaybetmiştir, Karanlık kazanmıştır..
Ama son anda bir savaşçı çıkar ortaya..
Bütün kötülüğü bir nefesiyle yerle bir eder..
Bir pehlivan gibi hepsinden üstün bir şekilde savaş meydanına gelir..
Bunu gören İyilik hemen yanına koşar..
“Kimsin sen? Hemen bize katılmalısın!” diye ısrar etmeye başlar..
“Bize katıl ki bu savaşı kazanalım!”
Savaşçı şöyle bir bakar iyiliğe..
“Sizin kavganız bana küçük gelir” der..
“Ben ne kazanmakla nede kaybetmekle anılmak istemem” der..
“Peki adını bağışla ozaman” derler..
“Ben Oyum ki, adalet terazimde eşittir tüm insanlar”..
“Bence eşittir köleler padişahlar”..
“Ben oyum ki, her kim olursa önümde secde eder”..
“AŞK ‘ım ben, heybetim kainatı titretir!!” Der..

Tümünü okyan arkadaşlara birde sorum var: “sizce aşkta kazanmak olsaydı, adı aşk olurmuydu??