Şehir Faresi ile Tarla Faresi
 

Şehir faresi ile tarla faresi çok iyi arkadaşlarmış. Şehirli olan tarla faresini her zaman tarlaya giderek ziyaret edermiş. Ona misafir olur, her gün beraberce yemeklerini yermiş. Bir gün şehir faresi, arkadaşını şehre davet etmiş. Şehir faresi o kadar çok ısrar etmiş ki sonunda şehir hayatını pek sevmeyen yoksul tarla faresi; “Davete katılmak gerekir, gidip şu arkadaşımın evini ziyaret edeyim” demiş. Tarla faresi uzun bir yol gittikten sonra şehir faresinin yaşadığı eve varmış ve çok şaşırmış. İnanılmaz büyük bir evi ve lüks içinde bir hayatı varmış şehir faresinin. İçeri girdiğinde de sayısız peynir, meyve ve aklına gelebilecek her türlü yiyecekle süslü bir sofrayla karşılaşmış.

İki arkadaş keyifle sofraya oturmuşlar ve tam yemeğe başlayacakken bir gürültü gelmiş. Evin kedisi hızla gelmiş ve masalarını dağıtmış. İkili hemen saklanmış. Tehlike geçince şehir faresi tekrar sofrası hazırlamış ve oturmuşlar. Yine tam sofraya oturacakken evin hanımı aşağı inmiş. Şehir faresi arkadaşını kaptığı gibi delikten içeri sokmuş. Tarla faresi tehlike geçince çantasını toplamış ve arkadaşına:
-Bu kadar korku yeter. Ben zengin değilim ama huzurluyum. Bunu hiçbir zenginliğe değişmem, demiş.

Tarla faresi mutlu bir şekilde evine varmış ve yaşadığı hayatın tadına varmaya devam etmiş.

Ben şahsen hoş geldiniz demek için sofraya yanaşmıştım. O gerginlik bir yanlış anlaşılma...

Herkes de bilir ki, kedinin bir yanı hep köylüdür.