Yunus Emre ve Molla Kasım
 

Yunus Emre’nin (kuddise sirruhu) divanı, vefatından yıllar sonra İslama hizmet etmek kaygısıyla hareket eden Molla Kasım’ın eline geçer…

Eline geçen kitap Yunus Emre‘nin üç bin sayfalık bütün şiirlerini kapsayan divanıdır …

Molla Kasım oturur dere kenarına, şiirleri okumaya başlar “ bu ifade şeriate aykırı, bu haram, bu sakıncalı ” diyerek üç bin sayfalık kitabın yaklaşık iki binini yırtar, dereye atar veya yakar…

Molla Kasım beğenmediği şiir sayfalarını bir bir, söylene söylene dereye atmaya, yırtmaya, yakmaya devam ederken şu beyit ile karşılaşır:

Ben dervişim diyene bir ün edesim gelir,
Seğirdübensesine varıp yetesim gelir.


Sırat kıldan incedir, kılıçtan keskincedir,
Varıp anın üstüne evler yapasım gelir.


Altında gayya vardır, içi nar ile pürdür,
Varuben ol gölgede biraz yatasım gelir.


Oda gölgedir deyu ta’n eylemen hocalar,
Hatırınız hoş olsun biraz yanasım gelir.


Ben günahımca yanam, rahmet suyunda yunam,
İki kanat takınam, biraz uçasım gelir.


Andan Cennete varam, Cennette huriler görem,
Huri ile gılmanı bir bir koşasım gelir.


Derviş Yunus bu sözü eğri büğrü söyleme,
Seni sigaya çeken bir Molla Kasım gelir.


Bu şiiri okuyunca Molla Kasım suçüstü yakalanmış bir çocuk edasına bürünür.
Aşık Yunus’un heybeti, büyüklüğü karşısında erir, yok olur. Pişmanlık duyarak o an ne yapacağını bilemez; yaktığı ve suya attığı şiirler için bir ateşe, bir suya koşar,. Zahire aldandığını, şiirlerin özünü, bütününü anlayamadığını; Aşık Yunus’un şiirlerini üstün bir manevi güçle yazdığını fark eder. Yunus Emre‘nin ne kadar büyük bir Allah dostu olduğunu anlar ve tövbe eder.
Rivayete göre; yakılan bin şiiri gökte melekler, denize atılan bin şiiri balıklar, Molla Kasım’ın elinde kalan bin şiiri ise, insanlar okumaktaymış.

[ ün etmek:Seslenmek

seğürdüben: Koşarak

gayya:Cehennem çukuru

nar:Ateş

od:Ateş

tanetmek:Ayıplamak

siga:İmtihan ]