IRCRehberi.Net- Türkiyenin En iyi IRC ve Genel Forum Sitesi

Pansumanın ardından öğretmeni onu sınıfına götürdüğünde , çekingen bir şekilde kapının önünden sınıfa göz atarken kalbi hissetmişti ilk onun da oradan ona baktığını.. İşte orada orta sıralarda bir yerde idi zeytin göz.. Aynı sınıfta olduklarını anladığı o an ne kadar da mutlu olmuştu. Aralarında geçen o küçücük karşılaşma anı yıllarca sürecek arkadaşlıklarının miadı olmuştu.

Yine aynı sınıfta ilkokuldan itibaren birlikte olduğu aynı zamanda mahalleden de arkadaşı olan ailece görüştükleri Akif de vardı. Akif ile neredeyse bir arada büyümüşlerdi.. Oyun arkadaşı, sınıf arkadaşı, sırdaşı her şeyi idi..

Hayatına bir de Ayşe girmişti ortaokul 1.sınıfta.. Sıra arkadaşı olan Ayşe ona göre daha sessiz gibi görünmesine rağmen daha girişkendi.. Gonca ya ilk adımı o atmıştı. İkinci teneffüs zili çaldığında Ayşe koluna girmiş ‘’hadi kantine gidip bir şeyler alalım mı?’’ diyerek onu adeta sürüklercesine koridora doğru çekiştirmişti. İçinden ‘’Ne bu samimiyet ‘’ derken bir yandan da yalnız kalmadığı için mutlu olmuştu.

İşte Serkan , Akif , Ayşe ve Gonca .. Bu efsane dörtlü idiler yıllardır.. Zaman zaman kavgalar, tartışmalar, küskünlükler ve anlaşmazlıklar yaşasalar da asla kopmamış, birbirlerini bırakmamışlardı. Ortaokulun son sınıfında aralarına katılan Berna vardı bir de.. Grubun 5.olmaya aday ama tam içerde olamayan zaman zaman dışlanan ve Akif ile Gonca nın zoruyla gruptan uzaklaşamayan Berna.. Serkan ve Ayşe’nin bir türlü yıldızı barışmamıştı Berna ile.. Gonca ve Akif onu da planlara dahil etmeye çalıştıkça huysuzluk çıkarır, türlü gıcıklıklar yaparlardı.

Berna da yabancı bir şehire babasının mesleği gereği gelmek zorunda olan ve bulunduğu ortama ayak uydurmaya , alışmaya çalışan bir öğrenciydi.. Zaten 3 yıl kalmıştı toplam olarak.. Ortaokul son sınıf ve lisenin ilk iki yılı.. Daha sonra yine babasının tayini çıkmış ve Ankara’ya gitmişti. Bir süre Gonca ile mektuplaşmaları devam etmiş ancak sonradan bağlantıları kesilmişti.

Yatakta aynı pozisyonda oturmaya devam ederken neden eskilere gittiğini bilmiyordu. Birlikte her günü dolu dolu geçen koca bir altı yılı geride bırakmışlardı.. Birbirlerini çok iyi tanıyan, zayıflıklarını , zaaflarını ,huyunu suyunu kısaca her şeylerini bilen sağlam arkadaşlardı. Şuan salonda yanında başka bir kız ile el ele oturan Serkan olamazdı.. Kabul edemiyordu..

Kapıyı açtığı anı düşündükçe çıldıracak gibi oluyordu.. Önce Serkan ‘ı , sonra yanında kız görmüş , ‘’Misafir getirmiş, keşke haber verseydi, hazırlığımız var mı, ortalık toplu mu?’’ diye kafasında saniyeler içinde bunları düşünürken gözü kenetlenmiş ellerine iliştiği anda bütün kanının çekildiğini ve o bayılma hissinin tüm bedenini sardığını hissetmişti. Ve sonrası.. Onları içeri buyur edişi.. Akif ile Berna ‘nın suratındaki aynı şaşkınlık ifadesi.. Tanışma faslı.. Kıza bir hoş geldin dedikten sonra bir şeyler ikram etmek bahanesi ile kendini mutfafağa atışı.. Munise Yengenin getirdiği böreklerden servise hazırlayışı ve salonun kapısında tepsi elindeyken gözlerine takılan karşı koltukta yan yana oturan kenetlenmiş eller ve sonrası bulanık...

Liseye başladıkları yıl efsane dörtlü biraz zedelenir gibi olmuştu. Yeni bir okul ,yeni arkadaşlar.. Ortam değişince birlikte geçirdikleri zaman da eskiye oranla daha azalmıştı.. Akif ve Gonca nın dostluğu ise hiç sekteye uğramamış, kaldığı yerden devam etmişti. Aynı mahallede birlikte büyümüş olmaları da bunda etkendi elbette.. Arkadaşlıktan çok öte bir durumları var gibiydi ikisinin.. Her yerde her koşulda istisnasız savunucularıydılar birbirlerinin.. Biri ne zaman zor durumda kalsa yardımına ilk koşan diğeri olurdu.. Gonca’nın babasının manav dükkanına hiçbir erkek arkadaşı gidemezdi misal ama Akif için böyle bir şey söz konusu bile değildi.. Arkadaşları arasında bu bile bir ayrıcalık olarak görülürdü. O sert mizaçlı ve kalıpları olan babası, söz konusu Akif olduğunda gayet sakin bir adam olurdu. Abileri Ali ve Emin için de keza aynı durum söz konusuydu. Akif’i aileden gördükleri için sürekli Gonca’nın yanında görmeyi garipsemiyorlardı.

Babasının yanında bir erkek arkadaş görmeye dahi tahammülü yokken bugün geldikleri durumu düşününce ne kadar çok yol aldıkları gerçeğini görmezden gelemedi... Son birkaç ayda hayatında olan değişimi , birkaç yıl önce birisi söylese güler geçerdi.. Herkes için çok basit ve doğal sayılabilecek bu değişim onun için tam bir dönüm idi.. Hayal etmeye bile cesaret edemeyeceği yepyeni bir hayatın içinde ve hayallerinin peşindeydi..